Historia edycji

Stu podwórko, to Toma dom, a moda moto, to krów dopust.

@Wędrowiec.1984 dzięki

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

z lasu co rósł od niepamiętnego czasu polną drogą ku wiosce krytej strzechami szedł krasnal podpierał się kijami nucił pieśń nową co świat miała zbawić od bólu chciwości i ludzkiej podłości od chorób i śmierci  w cerowanej płóciennej torbie niósł kamień wieczności     nie zdążył nie doszedł do celu potrącił go autobus jechał z innej wioski  w worek małe zwłoki spakowali  kamień sroki porwały            

@viola arvensis Naprawdę bardzo piękny utwór. Moje szczere wyrazy współczucia.

Znowu pachną dzikie kwiaty bzu miodem i wiosenną miłością i choć  czuję, to nie cieszy nic  oddycham i płonę żałością.    Wciąż zamieram blednę dzień po dniu ze smutkiem dzień i noc w objęciach,  już zupełnie brakuje mi słów  to cierpienie nie do pojęcia.   Gdybym mogła uratować Cię  jakąś walką,  nieziemską siłą to bym była zażarta jak lew i nic tego by nie zmieniło.    Lecz Ty znikasz, co dzień mam Cię mniej choć kurczowo trzymam za rękę  ta bezradność jest niczym mój cień, czuję, że moje serce pęknie.   Jeszcze wczoraj śmiałaś się i moc z twego ciała, duszy  tryskała, a dziś  płyniesz w jakąś mglistą dal, ja stoję jak skruszona skała.   Gdybyś Boże podarować mógł  jeszcze parę wiosen mej mamie... Lecz ja godzę się na wolę Twą choć jak gałąź dusza się łamie.   Znowu pachną dzikie kwiaty bzu i skowronek śpiewa radośnie, a ja  płaczę i brakuje tchu, ta wiosna wygląda żałośnie.