Myśli w dezabilu

[Marcin Sztelak]

Nieuleczalna skolioza słowa powoduje

liczne załamania wersów. 

Rytm zerwany i nie ma komu

bić na alarm. 

 

Poeci popadają w zadumę

obserwując spadające liście. 

Z uwagą wartą lepszej sprawy

przeliczają je na nieokreślone.

 

Jednostki czasu, który przepływa

obok, najczęściej szarą smugą

w zapadającej ciemności. 

 

Na nic wiosna, chociaż akurat

koty twierdzą inaczej, 

skoro splątanie fraz nie zapowiada

żadnych wiersze miłosnych. 

 

Co najwyżej sztampowy erotyk

i beznadziejne przebudzenia u boku

bezimiennej, mogłaby być muzą

gdyby nie zmierzwiona pościel. 

 

Oraz zasuszone liście, pochowane

w książkach, tych samych

gdzie twoje zdjęcia. 

Edytowane 4 Marca przez Marcin Sztelak (wyświetl historię edycji)