Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Brak słów

Taka Grzesznica
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Taka Grzesznica

Taka Grzesznica

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Gdybym umiała opisać słowami
Lecz słów mi znowu brakuje
Nie znam włoskiego
Francuski też jest mi obcy

Namalować hiszpańskim pędzlem
Gdzieś na niebie nad Grecją
Zamknąć łukiem mostu w Wenecji
A potem znowu otulić śniegiem
Na kole zimnego Bieguna

Wtedy w styczniu kwitły konwalie
Luty pachniał bzami, fiołkami
Iluminacja księżyca, impresja słońca
Nad stawem, gdzie rosły lilie

Kolory świata rozbłysły zielenią
Nocą w lesie pomiędzy drzewami
Świeciły gwiazdy w zwiewnych sukienkach
Ale słowa i tak nie mają wartości
Płonącego serca nic nie opisze


Wiersz przeniesiony do działu Poezja - Forum dla początkujących poetów.

MODERATOR

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przles
      Bajka o Złym Czarowniku i Wiedźmie ze Starego Lasu

      Przez przles · Opublikowano

      Razu pewnego    Zły Czarownik z pustką w złym sercu, napotkał Wiedźmę ze Starego Lasu.  Zakochał się od razu, po ludzku, bez pamięci i głupio.  Gdyż miłość jest rzeczą głupców i ludzi prostych.  Cierpiał okrutnie i podążał za Wiedźmą ze Starego Lasu. Która czyniła z nim, co z każdym głupcem.  Zły Czarownik zaślepiony, ukrył zło, zasypał pustkę, głowę schylił jałmużnie.  Lecz, innego dnia, pod innym księżycem, czarownik wstał.  Zaśmiał się okrutnie i odszedł. Gdyż nie dał Wiedźmie ze Starego Lasu swego zła, lecz swą głupotę.  Bez Wiedźmy którą uczyniłby królową u swego boku, odszedł by dzielić i rządzić. A wiedział że jego czyny zostaną wspomniane.  A zło nie daje drugiej szansy, lecz raduje się z porażki. Rządził czarownik i wielkie czynił dzieła.  A były one dekadencją, rozkoszą i pychą. Wiedźma ze Starego Lasu. Wróciła, do wiejskiej chatki, na kurzej nóżce.  By do końca swych dni.  Ogrzewać ciało, prostymi głupcami. Sycić.  Niezaspokojony apetyt.                                                                                                                               Koniec 
    • andrew
      Patrzę na ciebie...

      Przez andrew · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Naprawiacz

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Dekaos DondiA co, zaczęła się kampania wyborcza? Dobra, dobra, przed, to wszytko obiecać :)
    • nieporadnik
      Mokli wysocy cisi.

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Ot, na padlinę dowala wodę Nil. Da pan to?  
    • Natuskaa
      trzy sowy

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bajki są bardzo interesującym narzędziem... niezwykłym. Moje najwcześniejsze próby z poezją wychodziły od bajek. Widocznie gdzieś we mnie siedzą jakieś szablony.   Dziękuję Ci za komentarz. Przyznam, że o czymś mi przypomniał. Pozdrawiam :)   Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz. Pozdrawiam :)   Kiedy pisałam ten wiersz, zawiesiłam się (nie napiszę w którym miejscu), potrzebowałam pomocy wizji... oglądałam więc zdjęcia sów: ich dzioby, pazury, oczy. One są takie dostojne, trudno je zmieścić w codzienności, jest w nich coś nieuchwytnego... jakaś głęboko skrywana tajemnica.  Cieszy mnie, że końcówka przypadła do gustu. Lubię dobre zakończenia.   Dziękuję za rozwinięcie mojej myśli. Pozdrawiam :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...