Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ideał


Rekomendowane odpowiedzi

Petrarca dla swojej Laury,

sonety pisał barwne.

Ja wiersz ten jedynie piszę,

bo taką Cię właśnie widzę.

 

Nie ciało - posąg.

Nie twarz - srebro żywe.

Nie kobieta to, a anioł prawdziwy.

 

Lecz posąg z marmuru wykuty,

a czy skałę kochać można?

Metal, choćby szlachetny,

na pocałunki chłodny.

Anioł duchem jest pięknym,

lecz nikt go przecież nie utuli.

 

Nie ideałów pragnę,

bo zimne są i daleko.

I choć bez odprysków nie jesteś,

a twarz się w świetle nie skrzy,

to taką właśnie Cię kocham,

i żadnej innej nie chcę!

Edytowane przez Adam Paśko (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...