Mglista

[FaLcorN]

Serca mego Mglista
w strumieniu myśli: czysta
odległa jak i bliska
wyraźnie przezroczysta

 

Zagadka dla neuronów
co uciekają z domów
i do Niej sercem biegną
by była ich powszednią

 

Jaskółka czy przebiśnieg?
pytając siebie - myślę:
jak dane nam krawędzie?
zespolić będzie wszędzie

 

Poranną bywa rosą
co mrówki w dom swój niosą 
i pyłkiem z letnich kwiatów
roślinnych pszczelich światów

 

Jej spojrzeń, cicha przystań
przyczółkiem jest do wyznań
gdzie włosów, bujne fale:
sto karatów w Jej krysztale

 

Wydaje się być iskrą
dla której płonie wszystko
czy w upadaniu nisko?
Jej serce: żar, ognisko?

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

@FaLCorneL

Ale, żeś się rozmarzył.

Takich kobiet już nie ma. Nie te uwarunkowania zewnętrzne.

I przypuszczam że wątpię, by kiedyś były. Chyba, że w romantycznych wierszach.

[FaLcorN]

@Rafael Marius

w moim miłosnym wierszu: Romantyczna Arkadia

Rafał, na pewno zdajesz sobie sprawę, że moc pisania idzie w parze ze świadomością, a trochę surrealizmu do smaku nie zabija, dzięki za like'a, pozdrawiam :-)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A owszem w Arkadii byłem nieraz, tej koło Nieborowa.

Mojej lubej poetce się tam podobało i mnie też. Lubię takie dziwne klimaty.

[FaLcorN]

@Rafael Marius

nie znałem, dzięki za polecenie :-)

[viola arvensis]

@FaLCorneL wiersz pełen uroku :)

[FaLcorN]

Dziękuję @viola arvensis pozdrawiam