Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rosa na włosach, usta jak wianki.
W mdłe poranki, kubek zsiadłego mleka.
Piaszczysta droga, do lasu, po jagody
w płonący dzień. Babcia piecze chleb,
z makiem czarnym
z ostem.

Gniecie ciasto pulchnymi palcami,
z zaciętością wypukłą w każdej zmarszczce
na twarzy, z dziecinnymi, poziomkowymi policzkami
z ostem.

Usta jak motyle, siano we włosach.
W pustą noc, kubek grzanego piwa.
Skrzypiące schody, na strych do starej
babinej komody. Dziadziu krowy doi,
mleko ciepłe, białe
z ostem.

Gniecie wymiona poranionymi palcami,
z zaciętością wypukłą w każdej zmarszczce
na twarzy, z błękitnymi, chłopięcymi oczami
z ostem.

Opublikowano

lubię tematyke wierszy o dizadkach- sama mam dwie wspaniałe babcie i dwóch równie niezwykłych dziadków :) więc na wstępnie mały plus za temat przewodni :)

konsekwetnie trzymałas sie tego ostu, ale to mi tulko zburzyło ciepło wiersza (wiem, przemijanie i starość)..ale tak miło czytało się o tych policzkach i całej reszcie... może troche więcej optymizmu? Szklanka nie musi byc w połowie pusta ;)

Wiersz lepszy "duchowo" aniżeli technicznie

Pozdrawiam, ANia

Opublikowano

"Rosa na włosach, usta jak wianki.
W mdłe poranki" -ten rym celowy?

Poza tym trochę za dużo przecinków (jak dla mnie, oczywiście :)

Mimo tego miło się czyta, a "z ostem" można sobie pokombinować, co do znaczenia.
Zgadzam się z Anią - "Wiersz lepszy "duchowo" aniżeli technicznie"

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Robercie, w moim komentarzu jest słowo - ewentualnie.  
    • Czy po pożodze dać radę się podnieść? Czy upaść i nie wstać już nigdy więcej. Podobno nawet na Marsie może pojawić się życie, życie... Jaskrawy mak na glebie z truchła jadowitych skarg- niewysłuchanych. Ja chcę zatrzasnąć drzwi przed nieproszonym gościem, który drwi, tak ty... Zamykać sny przed ciemnokrwistym płaszczem brudnej rdzy. Ja, ja, Jaskrawy mak na glebie z truchła jadowitych skarg- niewysłuchanych. Jaskrawy mak na glebie z truchła jadowitych skarg- niewypowiedzianych od lat. Jaskrawy mak    
    • @Roma Dziękuję. Miło mi.
    • Anna wyczesuje zwiędły sierpień z włosów połamane żyto ziarnkuje w skotłowanej sukience spójrz dzień kładzie się na nią oczy zgęstniały błękitem jak resztki nieprzespanych godzin odcisnęły piętno na twarzy w oddali widać Anzelma zgrabiałymi dłońmi obejmując palik kuśtyk kuśtyk przestrzeń oblepiona brudną bielą zawodzenie psa zwiastuje wschodnią zarazę już matki w lesie zakładają wnyki będzie lżej dzieciom sterta ciał pionowo poziomo na skos jak gdyby rozrzucone patyki na długość trzech metrów na szerokość snu bezpańskie oczy wykręcone jasnym ku górze tors przy torsie miękko przysypane wapnem chmury wiszą nisko na deszcz na niepogodę  
    • @Roma ja powiem tak, moim zdaniem zmieniaj zawsze jeśli tylko okaże się że jednak bardziej przekonuje cię nowa twoja myśl i drugie nie zmieniaj nigdy gdy ktoś podrzuca myśli.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Masz już wyrobione pióro i nie musisz słuchać co inni ci radzą. Ja w twoich tekstach odnajduję tyle świeżości, że byś mogła na tym portalu wielu poetów obdarować i to tylko z jednego wiersza. Uwierz w siebie i pisz jak najwięcej. Mnie każdy twój tekst zaskakuje i mam nad czym myśleć. Wiersze twoje są nowoczesne i niebanalne naprawdę z przyjemnością się do nich wraca, nie ma wielu tutaj autorów którzy mają regularnie tak interesujące teksty.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...