Serce

[trędowata.]

  Najbardziej boję się słów, które ranią, nie innych, lecz mnie. Bowiem wiem, że innym będę w stanie udzielić pomocy, wesprzeć, rozmawiać, lecz samej sobie nie poradzę. 

 

 

         Nie ma w tej myśli egoizmu, zawsze jest Ktoś. Ja jestem na końcu. Nigdy nie umiałam myśleć o sobie, zawsze innych stawiałam przed sobą, dlatego samemu bywa się bezbronnym.

 

 

 

 

Tam gdzie już

Gasło

serce

Tak długo

Łzy upadały

 

Tyle łez

serca

                                                           

Cisza

 

Koi

Otula

Łzy

 

 

 

 

 

 

 

Na zawsze już kochać będę polne kwiaty

Chabry

Tyle polnych kwiatów

Umrzeć musiało

Tyle płatków róż

Nim

Na poważnie

Zaprowadzono

ciszę

 

 

Mój domie

Kochany

Jesteś od dawna wśród gwiazd

Niczego Ci nie brakuje

A ja sama tu jestem

Zostałam

Nie mam wstępu do gwiazd

Komu mam powiedzieć wszystkie łzy

Kto usłyszeć chce tego serca żal

Smutek komu opowiedzieć serce

Kto poda dłoń kiedy pada deszcz

Niegdyś Twoje okno

Chroniło przy mnie to serce

Twój dom od kilku lat w niebie

 

Od tylu lat czekam

że wrócisz

Lecz po co masz wrócić

Do ziemskiego życia

gdy już wszystko posiadasz

na ziemi czeka tylko moje serce

na miejsce w Twoim już zajęte

nie mną

 

Tak samo jak wtedy

gdy modliłam się

By niebo zaniosło Ciebie

do gwiazd

Wiedząc co to znaczy

dla mojego serca

Tylko w Tobie odnalazłam sens

Za Tobą przyszłam tam domie

na ziemi czeka tylko moje serce

 

 

 

Edytowane Niedziela o 10:14 przez trędowata. (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Nazwaużytkownika Brawo, wiesz w tej myśli jest coś bardzo przewrotnego. Taki mix altruizmu z egoizmem w ciekawym ujęciu :)) Extra !!