Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Fraszki nałogowe (sieciowe)
Dlaczego nazwy substancji uzależniających są w większości rodzaju żeńskiego...?

 

 

1. Na KochaInę

 

wciąż mi za mało

hołdów

zapewnień

bo tylko wtedy

czuję się pewnie

gdy mówią

"kocham"

 

Czuję, że jestem.

 

 

 

2. Na  KoffAnkę

 

byle jak byle z kim
kawę na ławę:
Koffam!!


byle był

 

 

 

3. Na HeroInkę

 

awatarem (się) przegina
zmysłowym jak wagina
choć już dawno przekroczyła
barierę wdzięku


bidna

 

 

 

4. Nick: Otyna


"Żyję, bo piszę!"
(świata nie widzi)
"Piszę - nie zniknę!"

 

Zginęła,

w sieci.

 

Edytowane przez jazzkółka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

W ten sposób o wiele lepiej się wygląda w porównaniu, zwłaszcza w obliczu pośredniego źródła informacji. Zazdrość bywa złym doradcą i prowadzi przeważnie do nienawiści, a często obsesji.

Tutaj Opal pisała poezję, Jazzkółka z lotu brzydko... jak to ptaszek;)

Takie czasy jadu i zawiści zamiast zrozumienia.

Opublikowano

Podaję źródło:
"Fraszka (wł. frasca – gałązka, drobiazg, bagatela, błahostka) – krótki utwór liryczny, zazwyczaj rymowany lub wierszowany, o różnorodnej tematyce, często humorystycznej lub ironicznej (satyrycznej)." (za Wikipedią)

 

Michał 78

Dzięki za podzielenie się przez poetę:) opinią bez źródła (pośredniego informacji).
Zdrówka życzę!

Opublikowano (edytowane)

Jak już chyba w innym miejscu napisałem, świetne, oryginalne fraszki, spełniające, oczywiście, wszelkie wymogi gatunku.

Fraszka powinna uderzać w śmiesznostki,  moralne skazy, żałosne i/lub nadęte sznyty/galanterie, jak w kaczy kuper. A Twoje czynią to z mocą. I błyskotliwie :)

 

Więcej takich proszę, nawet gdyby sfrustrowane, papierowe aniołki miały zstępować z nieba, by zostawić kawałeczek robaczywego serca i wrócić do zmurszałych pawilonów w celu zażycia odtrutki na niespełnienie ;-)

 

Pozdrowionka, Moniko :)

 

Edytowane przez Torne (wyświetl historię edycji)
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...