bezradność noworodka

[beta_b]

A kto ukojenie da mi:
śmierć czy życie? Między snami
podróżuję tuż przed świtem,
w brzasku błądzę, w mgle spowitej.

 

Kto ukoi łkanie dziecka?
Czarna matka będzie pierwsza?
Czy przypadek, czyjeś serce
uratuje w poniewierce?

 

Gdy bezradność noworodka
z codziennością się już spotka,
ono głodne i zmęczone,
ledwo dycha odwrócone…

 

Jeśli świat mu nie pomoże
……………………………………..
wola życia nic nie zmieni.
Która matka je doceni?

 

A kto z oczu zaćmę zsunie:
śmierć czy życie? Bo nie umiem
patrzeć jasno wprost przed siebie,
skrajem kroczę, piekło-niebem.

 

Kto kościami rzuci w młode

co bez siły kuli głowę? 

Kto podejdzie i ukoi

tę bezradność, co tak boli.

 

 

 

[violetta]

Wymowny wiersz, kocham zapach noworodka:)

[Rafael Marius]

@beta_b

To chyba o porzuconym dziecku.

Przed wojną było takich wiele, a teraz są okna życia i tam można zostawić.

Pójdzie do adopcji.