Zgłoś

***   Chciałbym czasem Ci zadać brzydko pobożne pytanie, chociaż wiem aż za dobrze, że nie odpowiesz mi na nie.   Jak chrabąszcza nożyną tknął mnie przedsmakiem wieczora, biały lampion, wczepiony w noc nie do końca zapadłą. Przyszło mi do głowiny — czyżby za chwilę ta pora,   w której ciałka owadzie tańczą szaleńczo pod lampą? Jeśli tak - chrząszcz mi świadkiem, że nie zburzoną Gomora i że co najczarniejsze, czasem nazywa się światło.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może kiedyś też będę miała samochód z taką funkcją, póki co świateł pilnuję :)   Miłej nocy życzę. 

@ireneo 'Między pustynią a nakrytym stołem są drobinki czasu nietkniętego jadła' (fragment wiersza)   Pozdrawiam

poranki z masła i cynamonu w słowach jeszcze nieułożonych a już polepionych słodkich   świat nas podgląda podsłuchuje przez uchylone okna rozpływa naszym widokiem   bo jesteśmy piękni oprószeni mąką poruszeni sobą najpiękniejsi we dwoje   a teraz złap mnie za rękę i chodź do sklepu albo na koniec świata wejdź ze mną w ten deszcz na dzień dobry

Szesnaście lat ma król chwacki Szesnaście i już panuje. Spojrzenie jak z zasadzki, ponad starców z rady kieruje   tu i tam po sali nim wodzi i chyba czuje tylko to: pod długą, wąską brodą chłodzi łańcuch złotego runa go.   Wyrok śmierci przed nim oczekuje długo niepodpisany. A oni myślą: jakże go to boli.   Wiedzieliby, gdyby był im lepiej znany, że on tylko do siedemdziesięciu powoli liczy, nim go sygnuje.   I Rainer: Der König ist sechzehn Jahre alt. Sechzehn Jahre und schon der Staat. Er schaut, wie aus einem Hinterhalt, vorbei an den Greisen vom Rat   in den Saal hinein und irgendwo hin und fühlt vielleicht nur dies: an dem schmalen langen harten Kinn die kalte Kette vom Vlies.   Das Todesurteil vor ihm bleibt lang ohne Namenszug. Und sie denken: wie er sich quält.   Sie wüßten, kennten sie ihn genug, daß er nur langsam bis siebzig zählt eh er es unterschreibt.