Coś o paleniu

[poezja.tanczy]

Z książki: Stonoga co wołali na nią Miłość

 

(25 z lewej)

Kiedyś kolega

Spotkał się z miłością

 

Poczęstował ją papierosem

I popatrzył z litością

 

Widząc jak odmawia

Widząc jak się zastanawia

 

Ale nie dała się przekonać

Musiałaby wcześniej skonać

 

Musiałaby przegrać ze sobą

I stać się nagle Tobą

 

Ale tak się nie stało

I miłość bez kolegi została

 

Bo smrodu

Nie wytrzymała

 

Nie mogła dłużej patrzeć

Jak można się truć

 

Nie chciała brać w tym udziału

I przy okazji się psuć

 

Palacze od tego czasu

Nie kochają swojego nałogu

 

Palą z przyzwyczajenia

Bez miłości. Z uczuciem do smrodu.

 

                             //Marcin z Frysztaka