Milczenie

[Magdalena Komar]

Co jest zapisane

W pamięci drzew

Jeśli jest

Gdy co roku na nowo

To zrzucają liście

To je wypuszczają

Wytrwale stojąc

Naprzeciw moich okien

Co pamiętają okna

W murach kamienicy

Ocalałej z wojny

Czy to tylko

Niemi przypadkowi

Świadkowie zdarzeń

Mówię do drzewa

Mówię do okna

Co ty wiesz

Tak jakbym mówiła

Do lustra

W które patrzę

I czekam że może

Pojawi się w nim

Czyjaś twarz

Albo choć jej cień

Dawno temu odbity

Cień, który miał

Swoją historię

Uchwyconą w locie

Niezliczonych spojrzeń

Odpowiada milczenie

Czysta płaszczyzna lustra

Szum liści

Gdy gałęziami

Targa wiatr

[Rafael Marius]

@Magdalena Komar

Mówił chłop do obrazu, a obraz ani razu.

 

Od drzew i przedmiotów trudno wydobyć choć jedno słowo.

I nawet wiara nie pomaga.

 

Ciekawie napisane.

[Szybki Tynkarz]

Piękny wiersz, Magdaleno.

 

Będziesz tu Królową.

 

R.

[Ana]

@Magdalena Komar Czytałam ostatnio "Człowiek w poszukiwaniu sensu" Wiktora Frankla. Był tam fragment o wycieńczonej, umierającej kobiecie, której przyjacielem, a nawet czymś więcej było drzewo za oknem. Jak widać pocieszenie można znaleźć w wielu rzeczach, o ile drzewo można nazwać rzeczą. Pozdrawiam :)