Deszcz, kropla, łza

[Krogul88]

Deszcz, krople, łzy na szybach rzucone,

ponura aura w mieście tkwi,

puste place, kroki słychać,

smutny dzień wprowadza smutek. 

 

Zatrzymały

się wskazówki, już długo,

nie chodzi nikt po mieście,

stoję sam w tłumie budynków,

spoglądam w dal, a tam widzę tylko szczęście. 

 

Szary smog otacza moją twarz,

wiatr ponury namaluję,

bez wysiłku przeciska się w drzwi,

w sercu czuję nieskończoną tęsknotę. 

 

Myśli krążą na ścianach,

w deszczu ciężko pomieszać kroki,

strumienie wody z samego rana,

a ja znów spoglądam w dal. 

 

Chce zostawić życie za sobą,

ustąpić miejsce w oczach, 

w dalekiej odległości 

szukam ukrycia we mgle.

 

Daniel Krogulecki