Pan i Pani

[Pajonk]

Starzy młodzieńcy, co w pleśń obrastają,
widzimy jak ich dzieci na nowo dojrzewają,
stare grzechy, w nowe poczęte,
ironiczny ubiór, książę wyrośnięte - co dynastie rozpoczyna,
ten sam w ręce diabła po wieczność spoczywa.

A Pani co księcia matczyna,
to nie człowiek, bo dusza jej od ciała wybyła,
gdy zarobek w sercu był ważniejszy od uczucia,
co jej pochwa poczuła wszystkie szczucia,
bez celów wyższych, pieniądze kosztem życia,
taki to dla Pana sens Pani bycia.