Ahimsa

[alos]

Ostatnie kroki Ghandiego na drodze do modlitewnego domu

zostały uwiecznione w betonie. Można przejść obok i zdziwić  się

umiarowi, z jakim natura odsłania tryby, chociaż on sam 

nie wyróżnił ich wcale spośród innych. Spokój i jeszcze raz spokój

 

w którym chciałoby się zginąć między wierzącymi, każąc oglądać

siebie z zewnątrz. Ludzie w pochodzie wstydliwie chowają ręce;

świat nam się nie poddał, a my jemu nie dorośliśmy jeszcze

do pięt, hamując jedynie w biegu do pojednania. Dni tygodnia

 

godziny, pory; porównania niemożliwe do zrozumienia z opuszczoną

głową. Lecz jeśli przemawia, ludzie stają się wyraźniejsi, zanim zginą

ostatecznie w swoich snach między sutrami i hymnem, wyznaczając

krąg i promień, mandalę, która wyda się palcom możliwą do przeżycia.

[corival]

@alos Temat wzniosły i z wieloma aspektami bym się zgodziła, stąd pozostawiam swój ślad... jednak sposób przekazu troszkę to psuje. Oczywiście według mnie. Jakoś tak zbyt ciągnie tutaj momentami prozą jak dla mnie.

Pozdrawiam :)

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też tak uważam.