Oćma

[Poetry from DAD]

Oćma na zewnątrz, wieczorowa pora,  

Nad księgą płoną bladolice świece,

Czyż to nie również możebne dalece,

Iż nam się zjawi jakaś obca zmora?

 

— —

 

Zmierzchową porą obraz się zaciera,

Kontury widne bledną w gęstej nocy,

Ogół we własnej zatraca się mocy.

 

Różna od znanych sfera się otwiera,

Dla charakteru naszego istnienia,

Jest ona nowym polem doświadczenia.

 

Lato 2022

Edytowane 23 Września przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)