hydro imaginarium

[Piotr Syn MIchała]

wstrzymuję oddech pod wodą
- jesteś ty
obraz tym mocniejszy
im bardziej ciśnienie rozrywa płuca
 
dryfujesz bez imienia
- żywa
w odróżnieniu od wypchanych ptaków
które mimo że nazwane
pozostają w bezruchu
 
mamroczę ballady
uderzeniem palców po wodzie
wysyłam sygnały
 
przycumuj ciałem
odpraw wodne gusła
uwierzę we wszystko
byleby brakowało powietrza

[staszeko]

Ten wiersz przypomniał mi niesamowity wypadek: dziewczyna kochała się oralnie ze swoim narzeczonym, on przytrzymał jej głowę pod wodą i biedna bez powietrza się udusiła. Tak się kończy cumowanie ciała przez lekkomyślnych kochanków.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam.

[Gość123]

@Piotr Syn MIchała toksyczna miłość bywa wciągająca, ale niszczy zaufanie.

Świetny wiersz.