Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Słodkie opary unoszą się w zimnej klatce.

Truskawkowa woń, jak zapach twojego oddechu,

przeplata się z egzotycznym tańcem mango.

Opowiadałeś mi o smakach twojego domu,

tam owoce mają wyraźny i soczysty smak.

 

Czy mówiłam ci o potłuczonym kubku z Paryża?

Jestem pewna, że i tak byś zapomniał.

Coraz ciężej przychodzi mi mówić,

co widzi moje oko przeszłości i przyszłości.

 

Kolejny raz usłyszałam harmonijne szepty w mojej głowie,

poprzedził je wodospad szkieł.

Kubek – przezroczysty wypukły w symetryczne serca,

źródło rozkoszy zmysłów i przyjemności chwili.

Rozpadł się na drobne kawałeczki.

Podniosłam część ucha złączoną uparcie z połową spodu.

Odwróciłam wzrok na pozostałe fragmenty tworzące niegdyś całość.

Niczego już nie naprawię.

 

Czy można mieć szklane wnętrze?

Jeśli tak, odejdź zanim się skaleczysz.

Ile moich myśli jesteś w stanie unieść?

Jeśli zostaniesz, pomóż mi tworzyć witraże z odłamków

mojej duszy.

 

 

 

Edytowane przez czarna róża (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break bardzo piękny tekst. Ma w sobie spokój, światło i trochę smutku, który nie przygniata, tylko pozwala się zatrzymać. Dzięki za ten kawałek lata jesienią.  Słowa pachną latem :)  
    • Lustro kruszy mi szklane gałki oczne  spluwa w białka kroplami alkoholu chociaż od stanu upojenia stronie  przeżuty do pewności tworzy rozum nadając całej sprawie liczb na wadze by kark się ugiął pod zaćmionym niebem i spojrzał w pole chwastów podlewane załamując powieki nad myśli pędem
    • @Annna2–Dzięki–No tak jakoś wyszło–Pozdrawiam:) * @Waldemar_Talar_Talar–Dzięki–Zatem moje odniesienie, takie jak wyżej–Pozdrawiam:)
    • @andrew   Po przeczytaniu tego wiem już, skąd się biorą te zlepione rogi kartek w słownikach ! To nie wilgoć, to intensywne przyswajanie wiedzy połączone z nawilżaniem :)   Super !!!  
    • powiedz czy w oddali widzisz świt w rozkołysanych krwią przedsionkach serca   a jeśli bajkę na dobranoc w okładkach z mgły związanych wstążką tajemnicy wiatru   jeszcze nie milkną cienie urodzinowych świeczek tylko jakoś policzyć trudniej   idzie na burze morda ciemnego cumulusa błyskawicznie pożera kawałek tortu   dziecko co tu robisz samo na łące czemu masz zakrwawione dłonie mimo to wzroczysz lśnienie w delikatności białego motyla   siadasz na wielkich prześwitujących skrzydłach szumiących wahadłach dobrych i złych chwil   nie wzbija się do lotu chodzi tylko w okruszkach z brzasku   tam gdzie między kartkami szybuje czytanie w napowietrznych łódkach wyrzeźbionych z tysiąca słów    a w świecie przezroczystości przemówiły ryby lecz pająk bezwilgoci owada
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...