Poskramianie mamutów

[Marcin Sztelak]

 

Dzielnie machając tomahawkiem

tłuczka do mięsa przedzieram się przez dżunglę,

nie wiedzieć czemu wyrosłą na drodze

do lodówki.

 

Tam trzymam wiersze na jutro,

podawane pod beszamelem są kwintesencją

śniadania. Oraz innych posiłków, wchłanianych 

bez namaszczenia.

 

Olej został zużyty do smarowania zawiasów

prowadzących, a jakże, w czeluście.

Nad którym nie warto się rozwodzić.

 

A mamuty nie chcą pić kawy bez eklerków.

Niegrzeczne, za karę nie zostaną 

uwiecznione na ścianach jaskini. 

Ewentualnie w najciemniejszym miejscu.

 

Poskutkowało, rezygnują z ciastek.

Pora na toasty i inne czynności osnute 

mgłą tajemnicy najprostszych sekretów

życia łowców nietuzinkowych metafor

i banalnych porównań.