Nastroje. Psychodela

[Marcin Sztelak]

Euforia,

po drugiej stronie

dno studni, zamulone.

Muchy nad głową,

zastępstwo motyli

w brzuchu.

 

Na nic

ucieranie błękitów

w kamiennym moździerzu,

czarne chmury czekają

na dogodny moment

by zepsuć pejzażyk malowany

z mozołem.

 

Zimno,

pędzle spłoną

w przebłagalny ogniu,

to niczego nie zmieni

tylko ręce pozostaną ciepłe

na czas potrzebny

do udzielenia błogosławieństw.

 

Na prawo i lewo, komu popadnie

w tej ciszy przed burzą,

po niej euforia.

I tak dalej, 

wiadomo – jak było na początku

aż do amen.

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mój ulubiony fragment, pozdrawiam :)