Testament

[Kalina Kaczmarek]

Głębokim wodom Ziemi zapisuję
wszystkie swoje myśli.
Kłaniając się Słońcu oddaję
radość życia.
Czterem żywiołom wszystkie uczucia:
Miłość-ziemi, bo jest trwała, jak ona
Nienawiść-wodzie, bo łatwą mą
nienawiść ugasić
Przyjaźń-powietrzu, bo bez powietrza,
jak bez przyjaźni-nie mogę żyć.
Namiętność-ogniowi,bo i jednym,
i drugim, można sie sparzyć.
Wysokim górom - swój krzyk
- niech niesie się po szczytach,
im także płacz i śpiew, i śmiech.
Moje łzy szczęścia - wesołym,
górskim potokom,
łzy smutku - ciemnej rzece
smutnej. Siebie-
oddaję w wierszach-
Tobie i tylko Tobie.

[eselu]

Podoba mi się pomysł, jednak czy trochę 'nie przegadałaś'?

[Coolt]

Rażą strasznie powtórzenia, których spokojnie można uniknąć, zastępując zaimkiem:
Nienawiść-wodzie, bo łatwą mą
nienawiść

Przyjaźń-powietrzu, bo bez powietrza,
jak bez przyjaźni

'sparzyć się' to kolokwializm i do patetycznego stylu wiersza zupełnie nie pasuje.

łzy szczęścia -> potworne :) już lepsze byłoby szczęście skoplone we łzach, chociaż to też banał okrutny.
Puenta niestety też nie grzeszy oryginalnością.

Tym razem wiersz się nie udał,moim zdaniem, ale próbuj, w końcu się uda :)
Pozdrawiam serdecznie
Coolt