auctoritas

[koralinek]

do stoliczka przywiązani

siedzą

a na ich kolankach

biblia pauperum do wykucia

na blachę z której

miecze sobie sporządzą

 

głos dźwięczny przenika 

ich uszy

wysłuchują 

kazania na górze

ze szczytu schodków

skąd chorał tez i imperatywów

się rozlega

 

usteczka ich zaszyte 

purpurowymi nićmi

milczą

w obliczu

majestatu bijącego

powagą splendorem

mądrością przeciwko ignorantom

 

jednak nade wszystko

podziwiają

ten piedestał ten majestat

pagórek olimpu

z perspektywy

przebierającej nogami gliny

 

nauką ich lekcja życia

o niedoścignionym poziomie

godności ludzkiej

po którego wespną się

po trupach jedynie

po głowach przegranych

z siebie samych

 

do panteonu oświeconych

droga daleka i wyboista

jeszcze ślisko na niej

od wazeliny

ale to wszystko by na końcu czasów

odebrać

satysfakcjonującą pochwałę

od swojego pana -

nobilitację

do rangi człowieka

 

otrzymać jego godność

zaistnieć

i z nabożną czcią

powagą i splendorem

głosić 

siebie

przeciwko ignorantom

23 XI 2022

[staszeko]

Super… jakbym czytał Ulissesa Joyce'a.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[koralinek]

@Kapistrat Niewiadomski dzięki B) sam "Ulissesa" nie czytałem, choć mogę się domyślać o co chodzi ;)

 

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Urok Ulissesa polega na tym, że Joyce użył w nim wszelkich form literackich, a przez to stopił wszystko w jedną, unikalną formę. Twój tekst, choć utrzymany w formie wiersza, przypomniał mi luźny strumień świadomości pod koniec książki.

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.