nocny kochanek

[koralinek]

wizję spowija zaćma

ten mrok co po każdym dniu przychodzi

a na imię mu Cień

 

po słońcu i blasku przychodzi jak złodziej

w mroku własnej swojej istoty

nie ma już nic ciemniejszego

 

za dnia przemyka między drzewami

za domami czuwa

za myślami bezwiednie podąża

 

o tej porze wyrasta jakby z ziemi

niebo obnaża ze światłości

i ciemność ją ogarnęła

 

sięga do trzewi

trawi odbarwia zakrywa

taka to dyfuzja ciemnista

 

nim brzasku ostrze porazi

w nirwanie zanurza

słodkiej bolesnej marze

 

zabrawszy co chciał

schodzi do podziemia

by w śnie spocząć

 

głębokim łakomym

przemykając czuwając podążając

 

jutro spotkamy się znowu

X - 17 XI 2022

Edytowane 17 Listopada 2022 przez koralinek (wyświetl historię edycji)

[Giorgio Alani]

@koralinek

Nasze dusze ogarnia mrok

Nim skończy się ciemność przeminie rok

Ból wysysa nasz życiowy sok

Po co z tym walczyć, lepiej odejść stąd.

Pozdrawiam 

 

[goździk]

@koralinek@koralinekCień - podczas dnia niepostrzeżenie czai się tuż za tobą, podczas nocy osacza z każdej strony. Zawsze to jakieś towarzystwo... :D

 

Utwór ciekawy. Czuję, że można z niego wykrzesać jeszcze więcej, ale to taka moja sugestia. I tak jest dobrze napisany :)