Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

KRAJOBRAZ PO BITWIE


Andrew Alexandre Owie

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Picture by Kaii Higashiyama (東山 魁夷)

Obraz przez Kaii Higashiyama (東山 魁夷)

 

摘自2017年第11期《三联生活周刊》
"Sanlian Life Weekly", №11, 2017

作者: 理亚
不见风景的房间

By Liya
ROOM WITH NO VIEW OF THE LANDSCAPE
Przez Lija
POKÓJ BEZ WIDOKU NA KRAJOBRAZ

 

在一个什么事都没发生的周末,我的女朋友Y小姐第42次提出和我分手。她盘着细长的小腿坐在沙发上削土豆皮,坏脾气的猫在撕咬她拖鞋上的绒球,而她放下削皮刀,对什么事都没做的我叹了一口气,重复道:"咱们分手吧"。

 

On an unremarkable weekend, my girlfriend Y decided to break up with me for the 42nd time. She was sitting on the sofa, tucking her slender legs under her, and peeling potatoes, the silly cat was biting and tearing off the pompom on her slippers, but Y put down the knife and, sighing, turned to me, who was doing nothing at that moment, saying again: "Let's part".

 

W zwyczajny weekend moja dziewczyna Y postanowiła zerwać ze mną po raz 42. Siedziała na sofie podwijając pod siebie smukłe nogi i obierając kartofle, a głupi kot skubał i rozrywał pompon na kapciach, ale odłożyłam nóż i z westchnieniem odwróciłam się do mnie, który nic nie robił w tym momencie, mówiąc jeszcze raz: "Rozstańmy się".

 

“为什么?”我习惯性地问。这些年她和我分手的理由千奇百怪,有时是因为天气不好,有时是因为排骨太咸,有时是因为我喝水的样子像哈士奇,但最终我们还是在一起。

 

"Why?" I asked out of habit. Over the years, the reasons for our breakups have been very strange. One time it was bad weather, next time it was too salty rib eye steak, another time it was because I was supposedly drinking water like a husky, but whatever it was, we are still together.

 

"Czemu?" – zapytałem z przyzwyczajenia. Przez lata powody naszych rozstań były bardzo dziwne. Raz była to zła pogoda, nastepnym razem zbyt słony stek z żeberek, innym razem dlatego, że rzekomo piłem wodę jak husky, ale cokolwiek to było, nadal jesteśmy razem.

 

“因为我们的房间看不见风景。”Y小姐果然又换了个新理由,不过这次她看起来相当坚决。

 

"Because the view from our room is not picturesque". As expected, Y had a new reason, but this time she looked quite determined.

 

"Bo widok z naszego pokoju nie jest malowniczy". Zgodnie z oczekiwaniami Y miała nowy powód, ale tym razem wyglądała na dość zdeterminowaną.

 

诚如Y小姐所言,我们住在这个城市某座随处可见的公寓楼里,而这座公寓楼对面是另一座一模一样的公寓楼,诸如此类的公寓楼像多米诺骨牌一样足以绕地球50圈,也许这就是城市本来的风景。当然,大多数人并不关心这件事,他们只是回到房间里睡觉,第二天又赶最早的高铁去另一个城市上班,而我的女朋友是个足不出户、依赖想象力存活的人,在她心中,我们的丑猫不但穿着靴子,而且还能随时从高礼帽中变出彩带。"

 

In exact accordance with the words of Y, we live in a typical apartment building for this city, which can be seen everywhere, and opposite this apartment building is another, exactly the same apartment building. Such apartment buildings, like dominoes, can wrap the globe 50 times, it is also probably a typical urban landscape. Of course, most people don't care about it at all. They return home only to sleep and the next day again rush to the very first high-speed train to go to work in another city. However, my girlfriend is a person who does not leave the house and lives in fantasies, in her imagination our ugly cat not only wears boots, but also at any time change the top hat to a coloured tape.

 

 

Animated intro to the feature film The Irony of Fate, or Enjoy Your Bath! (Ironiya sudby, ili S lyogkim parom!), Russia, 1978. Animowane intro do filmu fabularnego "Szczęśliwego Nowego Roku"  (Ironija sud'by, ili S logkim parom!), Rosja, 1978.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zgodnie ze słowami Y mieszkamy w typowym dla tego miasta apartamentowcu, który widać wszędzie, a naprzeciwko tego apartamentowca znajduje się inny, dokładnie taki sam apartamentowiec. Takie apartamentowce, potrafią jak domino,  owinąć kulę ziemską 50 razy, to też chyba typowo miejski krajobraz. Oczywiście większości ludzi to wcale nie obchodzi. Wracają do domu tylko na sen, a następnego dnia znów pędzą do pierwszego szybkiego pociągu, by jechać do pracy w innym mieście. Jednak moja dziewczyna jest osobą, która nie wychodzi z domu i żyje w fantazjach, w jej wyobraźni nasz brzydki kot nie tylko nosi buty, ale też w każdej chwili zmienia cylinder na kolorową taśmę.

 

“我感觉我要死了。”Y小姐沮丧而又不无夸张地说,“每次我打开窗户,除了一模一样的楼房,我连一个烟囱都看不到——我和我的想象力正在死去,在这个看不见风景的房间里”。

 

-Unbearable to death! - Dejectedly, but not without embellishment, said Y. Every time I open the window, I see nothing but exactly the same apartment building, which has even got no chimney. My imagination and I are dying in this room from which the landscape is not visible.

 

-Nie do zniesienia na śmierć! - Ponurym tonem, ale nie bez upiększeń - powiedziała Y. Za każdym razem, gdy otwieram okno, widzę tylko dokładnie ten sam budynek mieszkalny, który nawet nie ma komina. Moja wyobraźnia i ja umieramy w tym pokoju, z którego nie widać krajobrazu.

 

为Y小姐的男朋友,我确实很同情她,毕竟在我认识她时,她就像还没在蒂姆·波顿的电影里发疯的海伦娜一样美丽,而现在却好比俄罗斯大妈一样坐在小房间里勤勤恳恳地削土豆皮。

 

As a boyfriend of Y, I really empathized with her. After all, when I met her, she was as beautiful as the not yet gone crazy Helen from the Tim Burton movie, and now she looks more like a Russian auntie who stays at home and diligently peels potatoes.

 

Jako chłopak Y naprawdę jej współczułem. W końcu, kiedy ją poznałem, była piękna jak jeszcze nie zwariowana Helen z filmu Tima Burtona, a teraz bardziej przypomina rosyjską cioteczkę, która siedzi w domu i pilnie obiera ziemniaki.

 

我们都读过很多书,看过很多电影,喜欢文学与艺术,但也同样缺乏六便士。工作多年后,我们身上全部的六便士加起来,也只够在这个城市换来一个看不见风景的房间,推开窗户既不会有佛罗伦萨的美景,也不会有鸽子飞过阿诺河的上空,甚至连一个可供牧羊女爬上去的烟囱都没有。这个房间严重地限制了Y小姐的想象力,使她患上了内分泌失调和间歇性头痛以及别的什么让声音加高30分贝的疾病。

 

We have read many books, watched many films, we are fond of literature and  infatuated with the art, but at the same time we do not have a single penny to spare. After working for many years, adding up all the earnings, the only thing we can afford is an apartment in this city that does not offer a beautiful view. Opening the window, one cannot see the beautiful landscape of Florence or the pigeons soaring over the Arno River, even the shepherdess climbing the chimney cannot be seen. This apartment severely limits Y's imagination, causing her to suffer from endocrine dysfunction and occasional headaches, as well as other illnesses that increase the audibility of sound by 30 decibels.

 

Przeczytaliśmy wiele książek, obejrzaliśmy wiele filmów, lubimy literaturę i jesteśmy zauroczeni sztuką, ale jednocześnie nie mamy ani dodatkowiego grosza. Po wielu latach pracy, zsumowaniu wszystkich zarobków, jedyne, na co nas stać, to mieszkanie w tym mieście, które nie oferuje pięknego widoku. Otwierając okno nie można widać pięknego krajobrazu Florencji ani gołębi szybujących nad rzeką Arno, nie widać nawet pasterki wspinającej się po kominie. To mieszkanie poważnie ogranicza wyobraźnię Y, powodując zaburzenia endokrynologiczne i sporadyczne bóle głowy, a także inne choroby, które zwiększają słyszalność dźwięków o 30 decybeli.

 

“很遗憾。”我耸了耸肩,“除了这个房间,我什么都不能给你,也许你需要一只穿靴子的猫来拯救你。”

 

-I'm sorry, I shrugged my shoulders. - Other than this room, I have nothing else to offer you, perhaps it is required that Puss in Boots come and save you.

 

-Przepraszam, wzruszyłem ramionami. Poza tym pokojem nie mam ci nic więcej do zaoferowania, być może musi przyjść Kot w Butach i cię uratować.

 

“你觉得我是在和你开玩笑吗?”Y小姐目露凶光,握紧手中的削皮刀,“你根本不了解我!”

 

-You think I'm kidding? - Y cast an evil look at me and gripped the knife in her hand. - You don't understand me at all.

 

-Myślisz, że żartuję? - Y rzuciła na mnie złe spojrzenie i ścisnęła nóż w dłoni. - W ogóle mnie nie rozumiesz.

 

我当然了解,怎么可能不了解呢?及至年长之后,我越来越了解,文艺青年们是一种像翻车鱼一样脆弱的生物,让他们致命的不仅是诗歌、梅毒、妄想症、花粉过敏、春天的晚风和头上遥不可及的月光,还有那个花光所有六便士换来的、看不见风景的房间。

 

Of course, I understand, how can I not understand?! And the older I get, the more I understand that young people who love the art are a kind of moon-fish, the same fragile creature. Deadly for them are not only poetry, syphilis, manic psychosis, pollen allergy, unattainable moonlight and evening wind in spring, but also this room, on which all the money was spent, and from which the landscape is not visible.

 

Oczywiście rozumiem, jak mogę nie rozumieć?! A im jestem starszy, tym bardziej rozumiem, że młodzi ludzie kochający sztukę to rodzaj samogłówa, ryby Mola Mola, to samo delikatne stworzenie. Zabójcza dla nich jest nie tylko poezja, syfilis, psychoza maniakalna, alergia na pyłki, nieosiągalne światło księżyca i wieczorny wiatr na wiosnę, ale także ten pokój, na który wydano wszystkie pieniądze i z którego nie widać krajobrazu.

 

“无论如何,至少我们还有窗户呢。”在Y小姐用削皮刀逼近我的鼻尖之前,我举起双手这样对她说,同时在心里祈祷有一只穿靴子的猫来拯救我。

 

-But anyway, at least we have a window, - I had replied before Y brought the paring knife right up to the tip of my nose. At the same time I raised both hands up, while praying in my heart that Puss in Boots would come to my rescue.

 

-Ale tak czy inaczej, przynajmniej mamy okno - odpowiedziałem, zanim Y podniósła nóż do obierania aż do czubka mojego nosa. Jednocześnie podniosłem obie ręce, modląc się w sercu, żeby Kot w Butach przyszedł mi na ratunek.

 

但我们的猫只是打了个饱嗝儿,什么也没干。


But our cat just burped and did nothing.


Ale nasz kot po prostu beknął i nic nie zrobił.

 

最后,我和Y小姐还是没有分手,也依然住在看不见风景的房间里。唯一不同的是,如果你到我们家来做客的话,会看到唯一的窗户用油彩画满了松树和月亮,这是一个得过失心疯的艺术家朋友为我们即兴创作的,他自称是中国版东山魁夷。

 

In the end, Y and I never broke up and still live in this room, from which the landscape is not visible. The only difference is that if you come to visit us, you will see a window completely painted with oil paints, which depicts pine trees and the moon. This is an improvisation by a crazy artist, our friend, he calls himself the Chinese Kaii Higashiyama (東山 魁夷).

 

Y i ja ostatecznie się nie zerwaliśmy i nadal mieszkamy w tym pokoju, z którego nie widać krajobrazu. Jedyną różnicą jest to, że jeśli przyjedziesz do nas, zobaczysz okno całkowicie pomalowane farbami olejnymi, które przedstawia sosny i księżyc. To improwizacja szalonego artysty, naszego przyjaciela, który nazywa siebie Chińskim Kaii Higashiyama (東山 魁夷).

 

“女人总是喜欢看得见风景的房间,而对于男人来说,风景就在心里。”我决定从此对艺术嗤之以鼻。

 

"Women always like a room with a view, and for men, the view is in the heart." I decided to sneer at the art from then on.

 

"Kobiety zawsze lubią pokój z widokiem, a dla mężczyzn widok jest w sercu". Postanowiłem odtąd szydzić ze sztuki.

 

“多美啊,我们就像住在东山魁夷的画里。”Y小姐对我的牢骚充耳不闻,哼着歌儿慢悠悠地削起了土豆皮。

 

"It's much prettier this way, it's like we're living in a painting by Kaii Higashiyama," Y ignored my annoyance and slowly sliced off the potato peel while singing a song.

 

-W ten sposób jest o wiele ładniej, to tak, jakbyśmy żyli w obrazie przez Kaii Higashiyama - Y zignorowała moją irytację i powoli odcinała skórkę ziemniaka, śpiewając piosenkę.

 

[终]

THE END KONIEC

 

Edytowane przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • polskie jest to co w sercu, proste zawsze najpiękniejsze, czytam, że jesteś poliglotą i kumasz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , dzięki i odpozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Aha . Faktycznie, pewnie napisałam ten tekst dla samej siebie :) Nie ma tu Moniko żadnych szczególnych znawców, niektórzy tylko cierpią na znaczny przyrost ego. To amatorski portal, a poezja jest dla ludzi i nie ma większego komplementu już ten, że podoba się coś komuś, kto nikogo tu nazbyt jeszcze nie zna ani nie ma jakiejś rutyny i po prostu sobie czyta dla przyjemności.  Pozdrawiam
    • @Sylwester_Lasota Mam jeszcze jedno na ten temat przemyślątko. W czasach niewolnictwa właściciel niewolnika,nawet gdy nie miał dla niego aktualnie pracy, zapewniał mu dach nad głową i jedzenie. W dzisiejszym niewolnictwie pracy, pracodawca zwalnia pracownika i nie interesuje go czy biedak ma co jeść i gdzie mieszkać. Zdaje się, że pochwały naszej wspaniałej cywilizacji są ciut na wyrost. Pozdrawiam.
    • Wśród nocy haftowanej mozaiką kolorów, Różem,  oranżem, żółcią – rzeczna toń migocze, Mnogość w niej błyszczy dziwna ażurowych wzorów Uplecionych z fotonów  przez piekielne moce.   Bujne wieńce, korony  i girlandy iskier, Złotolite diademy – na smukłych wież głowach, Zwiewne szale, zasłony – z jedwabi świetlistych, Wokół zamkowych  murów – poświata różowa.   I katedra w  płomienno pąsowym welonie W sukni  z blasków błękitnych, rudych, żółtych tkanej W jej objęciach – zbyt liczne losy przemienione   Tchnieniem piekła w garsteczkę kości rozsypanych. Rankiem niebo w pokutną chustę obłóczone Opłacze drobnym pyłem – warkocze i dłonie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Modern Times, to pod wieloma względami film genialny i proroczy. Myślę, że Charlie Chaplin prezentując pracę w fabryce, wyprzedził epokę o całe dziesięciolecia. A jeśli chodzi o to czy coś się zmieniło, to tak. Nawet powiedziałbym, że bardzo dużo. Specjaliści od zarządzania mają teraz takie narzędzia normowania czasu pracy, monitorowania i kontrlingu, o jakich się nawet Chaplinowi nie śniło. Niestety, wygląda na to, że człowiek w tym wszystkim schodzi na coraz dalszy plan, liczy się przedewszystkim ekonomoczna efektywność. Nawet takie dziedziny jak Bezpieczeństwo Pracy i Ergonomia służą przede wszystkim temu, żeby zabezpieczyć pracodawcę przed nieoczekiwanymi kosztami lub wyciśnąć jak najwięcej z pracowników. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...