Figlia del dolore

[Aleksander Łukiańczuk]

Od maleńkości córuchną cierpienia;

Za wolą Bożą w łachmanach sieroty,

Matula kochana zmarła na suchoty,

Po ojcu, bracie, zostały wspomnienia.

 

Lecz jak na przekór pragnęła ciernienia,

Choć chwili kilka na łonie golgoty,

Od Boga znowuż septyczne nawroty,

A niepowszednio trochę uleczenia.

 

Bo jak tu kochać nie cierpiąc tu wcale,

I łaskę zyskać u ukochanego,

Jak nie swe ciało ofiarować cale?

 

I nie udźwignąć jarzma krzyża swego.

Gdyż Jezus stał się człowiekiem boleści,

Tak żywot córki będzie bliźniej treści!

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 7 Października 2022 przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)

[Aleksander Łukiańczuk]

@anima_corpus bardzo dziękuję.