przypieczętowany krzykiem

[Koziorowska]

zmienił mnie czas

zmienił mnie ból

 

to co nazywam samotnością

jest najlepszym wyborem

pośród snów

krew znów wrze w porcelanowych żyłach

serce uderza do głowy

 

popatrz zobacz mój strach

jego piętno na twojej cienkiej skórze

zrozum

jak wiele łez potrzeba aby wskrzesić

pustkowie duszy

aby powrócić do samego końca

 

mój strach przypieczętowany

krzykiem

zawieruszył się pod powiekami

odkąd zrozumiałam

jak wiele marzeń potrzeba

aby uratować życie

pojawiłam się

w twoim najgorszym koszmarze

obrałam ze skóry

cytrynę słońca

 

zbyt wiele czasu minęło aby utracić

ostatnią czerstwą kroplę krwi

aby nadać imię

jeszcze jednej nocy

 

gwiazda do bólu

bezimienna

jątrzy się niby rana

zadana twoim językiem

[goździk]

@Koziorowska Trudny utwór pod względem emocjonalnym. Jakby dużo złego się wydarzyło, nagromadziło, dużo czasu upłynęło, sprawy się nie rozwiązały - wciąż żyją w człowieku. A ta 'czerstwa kropla krwi' świadczy o tym, że dusza człowieka częściowo uschła. Ach, i słońce - cytryna obrana ze skóry! Na to bym chyba nie wpadła :D

[Gość]

@Koziorowska Bardzo dużo emocji..

Na plus!

Jesteś typową humanistką.

(ja - nie)

Nie ośmielę się komentować, ale dla mnie - jako odbiorcy o artystycznym "niewiadomomco" - za dużo słów.

Masz Katarzyno potencjał!

Czekam na Twoje kolejne wiersze...

[Dared]

@Koziorowska A gdybyś to co dajesz odczuć skondensowała?