viatorowe prace

[koralinek]

Tam, gdzie wzrokiem nigdy nie sięgnę,

Gdzie idąc, pewnie prędzej zwiędnę,

Tam mieszka myśl ostateczności.

Tam to już bez ciała zagoszczę.

 

Drogowskazów pęczki - każdy: błąd.

Każdy niesie ledwo sześć mil stąd.

Chyba bez wzroku tam się udam;

Już, z moim duchem, hen się zsuwam.

 

Lecz wnet lęk ocieka ze skroni,

Ciało mnie nie może dogonić;

Więc ogołocony się trudzę

I duchem, bez myśli, pogonić...

 

Nagle - dotyk. I Znów się budzę.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.