z przed wieków

[Bronisław Suchy]

*
wchodzimy do ciebie chato nasza
z przed wieków 
u skraju lasu pośród dzikich kamieni 
*
na progu wita nas nasza wielka matka 
z chlebem i solą 
wędrowców żyjących jeszcze 
płaczących na roli lub w innym rzemiośle 
wyzwolonych rzekomo
*
w chacie wita nas urna płonąca
by ogrzać nam nasze skostniałe ręce
*
nie ma wśród nas naszej dziatwy jeszcze 
hasającej na śniegu na zielonej łące 
z konikiem polnym na przełaj na szage 
tak mówią niektórzy jeszcze
*
nasz wielki ojciec nad miską pustą 
liczy krople łez swojej starości 
syn jego w mężnym rozkroku krzyczy 
na krnąbrne woły
*
jeszcze nie bije dzwon w cichej dolinie 
jeszcze słońce za mgłą poranną ukryte 
pasterz wygania dzwoniące stado chłopskiej chudoby 
na cichy uśpiony wygon 
*

Edytowane 19 Września 2022 przez Bronisław Suchy
poprawka (wyświetl historię edycji)