Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Obce cienie - epilog

Valanthil
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Valanthil

Valanthil

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

Lament dziada przed ścięciem:

 

Stara ziemio
ślepa idiotko
szła horda
a ty przymierzałaś sukienkę

 

Na zdobnej smyczce
chciałaś spacerować z szakalem

 

Zjadł palec
następny
pokazywałaś resztę
nie przestawałaś głaskać

 

Dopiero gdy chwycił twarz
pomyślałaś o krzyku
więcej już nie mogłaś

 

Obce cienie
mają teraz twoje dzieci

 

Skończyli pieśń
w zgiętych karkach

materializuje się lęk

Edytowane przez Valanthil (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Hiala
      Stara i nowa pieśń

      Przez Hiala · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz pewno masz rację - pozdrawiam 
    • violetta
      Iga

      Przez violetta · Opublikowano

      @iwonaroma mam prawo do swojego punktu widzenia i umiem się zachować, nie przeklinać. 
    • Marcin Tarnowski
      Już lipiec

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      A lipy? Już w większości przekwitły, Choć któraś może się spóźnia – traf zwykły. A duch? Bo każdy czas ma ducha swego, Co do charakteru lub transcendentnego. Kwitną lawendy, bylice, krwawniki; Poza tym wszędy strzyżone trawniki Przez ludzi, roboty – to sztuczne! gdzież duch? A choć bywało, tym razem mało much. Mieszają się na ulicach języki, Dziwnych posunięć władz dziwne wyniki. Z barw wciąż tyle złota i zieleni, Że chwilami złuda raju na ziemi. Och pójść do kogoś kto mi wytłumaczy: Co każdy znak czasu dany mi znaczy? Czyż drzwi zawarte? Choć droga przez krzaki, Wiedź mnie przez ten slalom Aniele jaki! Tam gdzie odludzie w ułomek świątyni… Czy Anioł Kościoła za stan nie wini? Z dala człeczych walk niech się uciszę! Niech pojmę co zobaczę, co usłyszę! Jeśli odejdę, niech na Waszą drogę! Czego nie zdałem się w mocy, niech zrobię! Bo potem przejdą refleksyjne lipce! – Czas pobiegnie? Zagrają zimy skrzypce.   Zilustrował grafiką „Zrujnowany, opuszczony Kościół, choć inny” program „Imagine” pod dyktando Marcina Tarnowskiego.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Reinkarnacja

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Bcmil No Twój wiersz zrobił mi dzień! Wiersz jak ballada dusz, które przez wieki wołają się po imieniu, choć może go nie pamiętają. Bajka utkana z tęsknoty, miłość silniejsza niż śmierć, niż historia, niż jakiekolwiek „za późno”. Wciągnęło mnie to jak cug w komin - od pierwszych wersów czułam, że to nie tylko opowieść o reinkarnacji, ale o tej jednej, niepojęcie wiernej miłości, która odnajduje drogę nawet przez bariery czasu i historii. Choć nie wierzę w wędrówkę dusz, uwierzyłam w ten wiersz. Bo poezja rządzi się swoimi prawami - a tu każde z nich zapisane jest w sercu. Chciałabym, żeby ktoś kiedyś kochał mnie tak mocno, z taką wiernością przez wieki. Choć to niemożliwe, ale na teraz jest piękne. Dziękuję :)
    • wierszyki
      Pan

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Ładnie, prosto napisane. Cóż więcej... Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...