Potwór

[Martwy Kwiat]

Myśli moje płyną z falami,

odbijają się od siebie tworząc sztorm mały.

Niby lato nastało,

A nadal tkwię w zimie.

 

Niechętnie wstaję, zmieszana, samotna,

Całe morze do stóp mi się kłania.

Rutyna problemy sprawia,

Pływam, by zapomnieć te lata.

 

Wracam do wody,

Już nic nie boli - odpływam.

Na niej unoszę się bezpieczna,

Staram się nie myśleć - od teraz.

 

Widzę brzeg,

Nie poddam się.

Teraz już droga prosta,

Naprawdę tego chcę.

 

Lecz cóż to?

Wnet z wody wynurza się potwór.

Panika, smutek, niechęć podpływa,

To uczucia skrywane od dawna.

 

Potwór ten topi,

Bez uczuć wszystko robi.

Ciągnie do dna,

Wiem że to strach.

 

Już wynurzać się nie chcę,

Odpuszczam tę walkę bezpiecznie.

Zamykam oczy,

I płynę głębiej.

 

Dotyk czyjeś ręki wyrywa mnie z transu,

Patrzę w górę.

Nadchodzi pomoc!

Czy to naprawdę konieczne?

 

Chwytam ją mocno,

Duszę się wodą.

To ciężka bitwa,

Bitwa z samym sobą.

 

Coraz wyżej jestem,

Widzę światło.

Czy wpłynęłam do tunelu?

Czy może ratunek nadszedł po latach tylu?

 

Budzę się ze snu,

Wokół ludzi tłum.

Ratownik opatruje rany,

Chyba nie dam rady.

 

Wyścig z czasem zaraz się zacznie,

Rodzina już nie zaśnie.

Przyjaciele nie pomogą raczej,

Psychiatra leki przekaże. 

 

Teraz będzie już z górki,

Wszystko się wydało. 

Będzie już dobrze,

Prawda? - czas pokaże...

[Tectosmith]

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że cokolwiek by się nie wydarzyło to da się to przetrwać. Niestety, człowiek zniesie wszystko.

[A-typowa-b]

@Martwy Kwiat no troszkę, smutno, potem z nutką nadziei (ratownik). 

Ładnie opisana ta sinusoida wrażeń, odczuć.

Pozdrawiam czule. 

@Phuruchiko dlaczego niestety?

[Tectosmith]

@A-typowa-b @A-typowa-b  Patrzę na wszystko z perspektywy osoby pochłonietej depresją. Nie chcę rozwijac tej myśli. Pozdrawiam.

[A-typowa-b]

@Phuruchiko rozumiem. 

[Łukasz Jasiński]

@Tectosmith

 

Owszem, jednak: wtedy człowiek się zmienia - jest już inny, a reszta ludzi zapamiętuje go - takiego jaki był, natomiast: nie chce pojąć tego - dlaczego i przez kogo się zmienił, więc? Odpowiedz jest prosta: niedorozwój umysłowy - zahamowanie intelektualne, potocznie: bycie dorosłym dzieckiem lub zdziecinnienie...

 

Łukasz Jasiński