HIPOKRYTES Z EFEZU

[Wielebor]

Żył kiedyś Grek koło morza,

Który namiętnie słuchał jazzu,

Nazywał się on Hipokrytes,

Pan Hipokrytes z Efezu.

 

Miał już czterdzieści dwa lata,

Bujną, srebrzystą brodę,

Ciemne, przenikliwe oczy

I bardzo ciemną urodę.

 

Ostatnio jego życie

Nie wyglądało najlepiej,

Żona puściła go w trąbę,

Złożyła pozew o rozwód.

 

To wszystko, choć przecież ciężkie,

Nie złamało naszego zucha,

Zachował na całe szczęście

Rozsądek i pogodę ducha.

 

Zamiast tedy rozpaczać,

I płakać nad rozlanym mlekiem,

Rzucił się w wir zabawy,

Oddawał się licznym uciechom.

 

Mówił sobie, że życie, choć trudne

I nieusłane wcale różami,

To jednak warto je przeżyć,

Nie zrażać się trudnościami.

 

Należy jednak uważać

Nie dać się porwać nurtowi

Trzeba być czujnym

Nie dać się na błystkę złowić.

 

Warszawa, 17.07.2022