Ars poetica

[Moondog]

Gdy pływ oceanu zabiera brzegi

By kawałki nieba zbliżyć do dłoni

Nie dosięgając ni marzeń ni ziemi

W okowach ciszy jak nokturn spokojnych

 

Z dna piersi rwie tkliwe oktawy

Chociażby polec miały w intencji

Zbłądzić po wieki szukając granic

Echem co wciąż nie przestaje tęsknić

Edytowane 14 Września 2023 przez Moondog (wyświetl historię edycji)

[Stary_Kredens]

W

 Wierszu byk - odważne powinno być,  bo odwaga , że tak edukacyjnie sobie pozwolę,  a tak poza tym rzeczywiście poetycznie i tak trochę o niczym,  poza ładnym zestawem słów 

Kredens pozdrawia

[Somalija]

@Moondog Ja też się całe życie uczę ortografii

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. 

Wiersz z poetyckim rozmachem. Pozdrawiam .

[Moondog]

@Stary_Kredens dzięki za wytknięcie błędu a co do samego tekstu kiedyś napisałem w jednym komentarzu,, Jawi się droga która mają jest ucieczką" i tym dla mnie jest pisanie wierszy a niekiedy i wychodzi nam poezja(wiem skromność autora to oksymoron) i jest tutaj przedstawiona moja droga od obojętność świata( kiedyś Radosław napisał że poeta to szaleniec który myśli że go ktoś zrozumie co utkwiło mi w pamięci) poprzez szukanie ciszy aż do uwalniających uczuć i to moja ars poetica

Pozdrawiam 

@Somalija to mi idzie chyba najbardziej opornie

Dzięki i pozdrawiam 

[Gość]

@Moondog Ciekawy wiersz, w życiu trzeba mieć rozmach. Zaciekawił mnie. Tylko błędy by trzeba raczej poprawić, chyba że tak ma być. Nie przestają, nie dosięgając. To raczej szczegół, pozdrawiam.

[Moondog]

@Rodrigo de lagarza dzięki jestem wdzięczny ehh ortografia

Pozdrawiam 

[Marek.zak1]

Fajnie napisane wariacje na tematy osobiste. Osobiście nie rozkminiam, ale czasami tak bywa. Pozdrawiam

[Moondog]

@Marek.zak1 cóż może metaforyka nie jest aż tak jasna jakbym tego chciał ale wyjaśniłem już Kredensowi w komentarzu o co mi chodziło

Pozdrawiam