Nieskończoność uczuć

[123Bella92]

 

Uległam pokusie ten jeden raz,
wiem już, ile świat mój jest wart.
Poczułam zew żądzy,
cierpienia smak, krwi...
przyjaciół od serca nie zdradzam - to łzy.

Bardzo mi ciężko,
codziennie jest źle...
nie zasnę spokojnie,
u bram słów twych tkwię...
w sercu potęgą katusze w grze
i każdy oddech wykańcza mnie.

Uderzeń jego ciernie strome są jak skały,
rytm tego co ważne wprawiam w orzeźwienie.
Strzępki drżących uczuć, które mi zostały,
powodują, że wdycham jedno - cierpienie.

Balast na duszy mi ciąży ogromny,
sztylet ze stali wwierca się w serce...
jak most ponad tonią - mosiężny, niezłomny...
lecz tego co czuję - jest znacznie więcej.