Bez dla jedynej

[akwamen]

Widziałem, jak nic nie może się równać z mocą poświęcenia, bezwarunkową miłością i oddaniem do ostatniego tchu.

Poznałem ułamek bólu i strachu napędzający odwagę samobójczej misji chronienia przed złem swego światełka.

Czułem śmiałe i pewne kroki, które sprowadzały z drogi do samego dna piekła; dotyk podnoszący z umarłych i szept przywołujący do istnienia.

Doznałem siły drobnych dłoni podtrzymujących wolę bycia i przez łzy dzielenie się swym neonatusem.

Zapamiętam uśmiech i szloch, dłoń na twarzy i ostatni hołd.

 

Wiem, byłem i jestem całym światem.

Dziękuję za otarte łzy i opatrzone kolana, za wszystkie przyszyte guziki przy koszuli i słowa pocieszenia, za ciepło i wyrozumiałość.

Przepraszam za bezsenne noce, złe uczynki i nieuwagę.

Obiecuję być i pamiętać.

Kocham Cię, Mamo…

 

Oddaję honory wszystkim matkom czasu wojny i pokoju.