Ogród

[123Bella92]

Błądząc wśród krzewów dziką aleją,

między tysiącem uśmiechów gdzieś pogubionych,

splatałam krawędzią słów

dusze które się śmieją,

wychowane wśród maków krwistoczerwonych.

 

Bezkresny ocean figlarnych bzów

i wyspy dorodnych kwieci słonecznika...

oddech wolności tętnice mi pieści,

pokornie tkwiąc w nadziei 

a potem w źrenicach znika.

 

Esy-floresy bazgrałam promieniami słońca, a przyjaciel mój wiatr - napierał w korony drzew.

Pod szklistymi powiekami łzy głębin wapiennych kołysałam bez końca,

w żyłach jedwabnej potęgi - bulgotała grzeszna krew.

 

W miętowym ogrodzie serca 

strumienie wspomnień odżyły.

Słodkimi kryształkami nadziei 

alter-ego zroszyły...

bursztynowy firmament tchnienia oświetlałam srebrzystymi magnoliami,

gdzie myśli najczystsze i złote kształtuję pomiędzy wersami. 

 

10.08.2016.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 26 Maja 2022 przez 123Bella92
Przesunięcie słów (wyświetl historię edycji)

[A-typowa-b]

@123Bella92 ładnie ubrałas swoją rzeczywistość. Peelka z tą grzeszną krwią niech uważa. Upije się, a kaca od takiej ciężko wyleczyć. Pozdrawiam serdecznie.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... piętnaście przymiotników, unikaj tego, pomyśl nad nieco inną budową tych 'części'.

Ogólnie... jest klimacik, ale te przymiotniki... :(

Pozdrawiam serdecznie.