Pękam

[Mullog]

Pękam,
pełen próżności i bezsilności.
Opluwam twarz,
za błędy, które jak cień za sobą ciągnę.
Karam swe serce, złudą i fałszem...
Łez już powstrzymać dłużej nie umiem.
I tak bezsilny, gdy Ty, tam jesteś,
gdy w Twoich myślach, uczuciach, słowach... kres mego życia pojawił się. Oddechu pragnę Twego zaczerpnąć, poczuć potrzebę i chęć istnienia.
I wyrwać światu życia nasze,
niczym dwie róże z ogrodu Boga, co dawno już powinny kwitnąć.
Krzyczeć w niebiosa, żem ja to zrobił,
że ja pokryłem imię Twe kłamstwem !...
i modlić jeno byś znów jak dawniej,
miejsce w swym sercu znalazła dla mnie.

[Coolt]

A zastanów się czy nie lepiej zamienić miejscem wers 1 z 2 i 3 z 4?

pełen próżności i bezsilności
Pękam
za błędy, które jak cień za sobą ciągnę
Opluwam twarz

Ja bym napisał karmię swe serce.

To !jeno! razi po oczach, zabierz je ;)

Mogło by(ć) interesujące, błędów dużo :(

[Mullog]

Po pierwsze ... najpierw problem z zrejestrowaniem sie a potem z wierszem wyskoczyl. Nie wiem jak to sie stalo ale dziekuje za naprawienie bledu.

Hmm ... pozmieniane faktycznie wyglada lepiej. Nie wiem, nie znam sie na tym. Pisze co mi dusza dyktuje. I nie czuje sie jak gdybym karmil ... predzej wlasnie karal ...

Dziekuje i pozdrawiam.

[Coolt]

Kiedyś miałem dylemat, czy zmeniać stworzony wiersz. Teraz go nie mam!
Zmieniać, tak długo, aż będziesz z niego w pełni zadowolony, aż nic Cię nie będzie razić i będzie bliski doskonałości (tej mierzonej wedle twoich zdolności)

wyrzuć to jeno, jest zupełnie zbędne, a ten archaizm brzmi głucho jak
miedź brzęczący albo cymbał brzmiący.
Spróbuj może dokonać tej zamiany, o której pisałem...
po prostu wyedytuj posta