Gwiazdkowa piosenka

[Gori Ilowa]

 

GWIAZDKOWA PIOSENKA

 

Pędzi Rudolf, pędzi,

nos go chyba swędzi,

pianę z pyska toczy,

wybałusza oczy,

za nim trzeszczą sanie,

na nich staruch wielki,

rozbrat wziął ze światem,

ciągnąc coś z butelki;

hoł, hoł, hoł, hoł,

ale nie herbatę,

popędza go batem.

 

Świat postawiony do góry nogami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!

Jedzie do was Mikołaj z rózgami!

Swoimi zabłoconymi buciorami

rozdepcze wam kuferek z zabawkami,

zabierze waszą świnkę z pieniążkami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!

 

Pędzi do was, pędzi,

(chociaż Rudolf rzęzi);

czerwony na twarzy,

z nabrzmiałymi żyłami,

z oszalałymi oczami,

o czymś wrednym marzy.

Nikt go nie powstrzyma,

nikt się nie odważy,

ani tęga zima,

ani wasza mama,

ani wasz tata,

nikt was nie ochroni!

Olbrzymi on i silny,

kamień kruszy w dłoni,

i bardzo rozsierdzony,

w dodatku jest zaczarowany,

przenika przez ściany.

 

Świat postawiony do góry nogami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!

Jedzie do was Mikołaj z rózgami!

Swoimi zabłoconymi buciorami

rozdepcze wam kuferek z zabawkami,

zabierze waszą świnkę z pieniążkami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!

 

Pewnie myślisz kolego,

że to dlatego;

bo plułeś do zupy

i kułeś szpilkami,

koleżanek pupy?!

A ty mała księżniczko,

boisz się; bo pokazałaś,

co masz pod spódniczką?!

Nie moje dziatki,

to tylko przez tych

kretyńskich listów,

całą wielką kupę,

ten staruch musi

obić wasze pyski

i skopać każdemu dupę!

 

Świat postawiony do góry nogami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!

Jedzie do was Mikołaj z rózgami!

Swoimi zabłoconymi buciorami

rozdepcze wam kuferek z zabawkami,

zabierze waszą świnkę z pieniążkami!

Uciekajcie dzieci, uciekajcie!