Ciało

[P.S.]

Nagi człowiek podchodzi do lustra.
Nie patrzy na narządy płciowe.
Rzuca lękliwym wzrokiem na blizny na pięknej talii i czuje wstyd…
"Co za wstydliwe i parszywe blizny." — czuje w sercu.
"Hmm… Prawa łydka widocznie, ale — myśli sobie — to widocznie większa od lewej. Co ze mnie za maszkara
"Pewnie — kontynuuje —od biegania. Może kiedyś uda mi się, zrzucić ten tłuszcz z mięśni dwugłowych…"

 

Podchodzi do szafy i łapczywie wyciąga bieliznę.
Szybko ją zakłada i czuje mały spokój,
Jak Van Gogh, gdy pisał w liście do brata, po opuszczeniu szpitala...

 

Rzuca się na spodnie i bluzkę. Wzrokiem rzuca na metkę,
"Uf… wystarczająco droga…"
Narzuca je na siebie i czuje się jak nowa osoba...
Wraca przed lustro i myśli,
"Ludzie pomyślą pozytywnie na mój temat…"

 

Ach...! Szkoda tylko, że tym tematem nie jesteś ty!
Szkoda, że wstydzisz się tak pięknych blizn i przeżyć z nimi związanymi!
Wstydzisz się tego, co w tobie nie doskonałe,
A nie chwalisz tego, co masz ponad normę?
Bawełny, aksamity, jedwabie powinny pokazać ciebie,
A nie ukryć.