Pamięć Szaleństwa

[FallenOne]

Byłem tam, widziałem.... Amnezja?

Podjąłem decyzję, nigdy nie zapomnę!

Szaleństwo i obsesja to tylko wizja.

Myśli się plączą lecz nie spocznę.

 

Byłem tam, widziałem.... Dlaczego?

Ojcze!!! Czym na to zasłużyłem!?

Obrazy wirują i tworzą chorego.

Po tym się całkiem rozmyłem.

 

Bóg!!! Honor!! Ojczyzna!!! 

Tego broniłem, po to zbłądziłem.

Mój Boże, w mej duszy zgnilizna!!

Przecież Ty wiesz dlaczego krzywdziłem.

 

Czy rozumiesz moje słowa?

Krew, obłęd i bezkresne cierpienia.

Czas.. cofnijmy, zacznijmy od nowa.

Lepiej, bez chaosu i piekła chołubienia.

 

Byłem tam... nie zapomnę do końca.

Ludzkość to jeno bezlitosna plaga.

Śmierć, ból i ekstaza szaleńca...

Spłacona zostanie szmaragdowa sztaluga.

 

Ty!!! Ty który czytasz... pełnyś uczuć 

Rozumiesz mnie, więc nieś me słowa.

Kochaj Go gdyż On siebie dał zakłuć!

To Bóg sprawił że tamto to tylko połowa.

 

Rozumiesz to, ja widzę i wiem.

Dobroci sprowadźmy tyle co w niebie.

Nigdy nie wróci, zostanie tylko cieniem.

Nie może już oddawać za nas siebie.

 

[FallenOne]

@Marcin Karol Szymański piękna odpowiedź. Rozumiem że nie tyczyła się dodania jej jako kontynuacji mojego tworu, a raczej jako sam jego komentarz. Chciałem zakończyć go inaczej. Tak jak prezentują się pierwsze wersy, tak miałem zamiar toczyć akcję w coraz głębszy obłęd. Lecz problem leży w tym, że pisząc coś, ja autentycznie jestem tam i tym co piszę. By pisać w większym szaleństwie, musiałbym sam się w nie zagłębić. Czy więc takie zakończenie nie jest może zbyt słabe?

[FallenOne]

@Marcin Karol Szymański Dziękuję za uznanie. Pozdrawiam i życzę by Ci słowa płynęły i myśli od kreacji płonęły. Cheers