Krótki wiersz do siebie

[dach]

Najprościej byłoby się pomodlić
lecz kiedy sam siebie nie rozgrzeszę
byłoby napisać

do siebie

krótki wiersz,

bez puenty.

 

Piekielnym płomieniem liznąć brzeg
koperty, złożyć ten talarek poezji
wewnątrz bladobłękitnej chmury.

Dziarskiego listonosza zawezwać, 
co na crossowym rowerze
brawurowo poprzez trwogę i bezdroże.

 

Wznieść się ponad katedry,
jak pikujący sokół
porzuca swoją duszę,
porzuca swoje ciało.
Dzieciątko kolebać w przestworzach.
Nikogo nie podglądając.

 

Beztrosko przywołać swoje imię,

nadaremnie - o Boże!

 

 

                    Łódź, data nieznana.

Edytowane 16 Czerwca 2021 przez Dach (wyświetl historię edycji)

[jazzkółka]

@Dach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobre. O ile dobrze odczytałam przesłanie wiersza, napisałabym może tylko w puencie trochę inaczej, żeby nie odsłaniać wszystkiego. :)

Bo: "Nie będziesz brał imienia pana Boga swego nadaremno”/"Wzywać Boga nadaremno"

Pozdrawiam.

[dach]

@opal Dziękuję. Ten wiersz ma u mnie kilka wariacji. Nad powyższą pracowałem - dopracowywałem przez długi czas. sezonowo, można rzecz. Zawsze z namaszczeniem. Każde słowo z namaszczeniem. Tym wierszem poniekąd powróciłem do poezji, z którą miałem poważny i wieloletni rozbraty. Nie dałem rady poezji.  pokonała mnie swoją potężną bronią, tak to nazwę.  Reszta jest w rękach i umyśle czytelnika. Pozdrawiam mojego miłego Kolegę.