Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Za każdym razem
gdy oglądam konwalie
tak sobie myślę 
 - warto! 
rozdzwonić wszystkie kowadła
całe to czerwcowe żelastwo
obrócić w podkowy
dla rączych koni galopem

do kowala 
moje konwalie!
na stół 
obok wierszy i słoniny

przez galapagos 
moje konwalie!

przez Bergen
moje konwalie!

zamilkł gwar tamtej bohemy
kiedy Toulouse - Lautrec
uwodził kurtyzany
van Gogh krwawił z ucha

przez Paryż

moje konwalie

w czeluści trawlera
przez sardynki
przez noc
przez dzień

przez chwilę
moje konwalie

najmniejsze z czerwcowych.


Data oraz miejsce nieznane.

 

              poetom szkoły nowojorskiej

Edytowane przez dach (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@corival wątpliwości są i będą bez względu na wszystko. Tym bardziej nie jest - tak sądzę - obowiązkiem autora dostarczać nowych. Ten wiersz jest jakoby podsumowaniem mojego kierunku, w którym często zmierzam. Zapewne należałoby wpierw dać wprowadzające w ten klimat inne, wcześniejsze wiersze. Jednak nie uważałem za konieczne. Pozdrawiam.

Opublikowano

@Dach Widzę, że się nie zrozumieliśmy, więc wyłuszczę o co mi chodzi. 

Konwalia nie na darmo ma w nazwie dodatek majowa. Nawet w tym roku, kiedy wiele roślin u nas opóźniło rozwój ze względu na chłody, konwalie zmieściły się w maju. Ciut później, ale jednak.

Natomiast u Ciebie w wierszu czerwiec. Dziwna sprawa doprawdy. Rzuciło mi się to w oczy, bo aż razi. Stąd pytanie.

Opublikowano

@corival jednakże, sięgając głębiej do natury - bo o nie teraz toczy się mowa - konwalie są jak najbardziej i również majowo czerwcowe. Na przełomie tych dwóch miesięcy, rzecz jasna. 

Opublikowano

@jaguar dokładnie tak, Panie Kolego. Maj jednakże bardzo licho - nie tylko dźwiękowo -współpracuje z żelastwem. Czerwiec jest i również bardziej przyjazny na wielu innych płaszczyznach. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Każdego z nas dopada jakaś niemoc, a tej twórczej chyba doświadczył każdy poeta. I choć to dołujące uczucie z pewnością minie. Trzeba cierpliwości. Natchnienie pojawia się często w ułamku sekundy, wystarczy maleńka iskierka.  Papier zaczeka, jest cierpliwszy od człowieka. Pozdrawiam.
    • Ach ta zmiana czasu:) Doskonale ją osadziłaś w pierwszej cząstce, w dodatku w parze z Vivaldim. Cóż chcieć więcej...  Całość świetna, niezwykle klimatyczna, nie mówiąc o puencie, która w ujmujący, subtelny sposób oddaje upływ czasu. Bardzo mi się podoba takie obrazowanie. Piękny wiersz. Pozdrawiam. 
    • @Nata_Kruk @Leszczym @Berenika97 pięknie Wam dziękuję za komentarze. Wasze słowa i interpretacje są bezcenne.   @Nata_Kruk @Berenika97 dziewczyny  trafiłyście w punkt z komentarzem.    @piąteprzezdziesiąte @iwonaroma @huzarc dziękuję za obecność i uznanie wierszydła. Pozdrawiam. 
    • @Berenika97 ... nie każdy brak słów ...   milczenie  wplata się w myśli  chciałoby powiedzieć … skąd wziąść śmiałość  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia     
    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...