Wiersz

[Maciek.J]

(wiersz wolny *)

 

Urodził się podczas jakichś warsztatów
z wiosną w sercu choć była to  już zima
poznał wtedy kolegów pośród poematów
jedna miniatura na pewien czas  go zatrzyma

po licznych szlifach zmieniony nie do poznania

tak bardzo był dumny wówczas z samego siebie
miał tyle bowiem wtedy do przekazania
choć ktoś inny był też w siódmym niebie

 

aż dał ponieść się wszystkim zmysłom 
kiedy dopisywano doń kolejne dedykacje
a potem wszystko jak bańka mydlana prysło
skończyły się owacje gratulacje i recytacje

i rozeszły się jego i kogoś  kręte drogi

ktoś inny był już gdzie indziej myślami
być może w jakimś tomiku lub antologii
zapełniał kartkę nowymi już słowami

 

on pozostał samotny na blacie biurka
między innymi poszarzałymi papierami
jeden wierny kumpel kałamarz i dwa piórka
wraz z koleżankami stalówkami

 

nuciły mu kołysankę do wiecznego snu
tak kończył swój żywot papierowy
przez mało znanego autora napisany

na pożółkłej kartce całkiem nie nowy

nie przeczytasz tamtych słów tam i tu
nie wstawi  ich nikt na nowe strony
to przez niewdzięcznych porzucony
w chaosie świata zagubiony

 

na zawsze zapomniany
wiersz
 

 

 

 

 

*Wiersz wolny, typ wiersza o swobodnej budowie rytmicznej, w którym nie obowiązują żadne schematy.

Wspólne cechy wiersza wolnego to: bezrozmiarowość (zróżnicowana długość wersów), nienumeryczność, brak ustalonych rygorów rytmicznych (rachunku sylab, stóp, zestrojów akcentowych)

 

Edytowane 4 Czerwca 2021 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[puszczyk]

@Maciej_Jackiewicz Ten wiersz kojarzy mi się z pewnym sztukmistrzem poezji.

Ogniem ział i fikołki robił.

Wiersz gubi płynność przez stosowanie zmiennej sylabizacji i pogubionych średniówek ( jako klasyczny czterowersowiec to źle), a układ rymów też jest niekonsekwentny ( do pewnego momentu a - c. b - d, a później?)

I rymy też nieszczególne.

Ma za to klimat, ale to za mało.