Panie Norwid... (coś zupełnie z innej beczki)

[Igor Osterberg aliceD]

Nie byłem u Ciebie w żadne dni, nie chciałbym być

Sam spędzam blade świty, myśląc o aksamitach – koniec i początek?

Ale czego?

Nie ma kraju tego

Chleb leży w śmieciach, a powietrze śmierdzi spalonym plastikiem

Nic już nie cieszy, nawet bociany wiosną

Niebo się zamknęło

Próżno szukać darów

Uśmiechamy się czasem

Ale jesteśmy tak dalecy od siebie

Nienawiść

Za czym zatem tęsknić?

Za wyjazdem, panie Kamilu

za wyjazdem, jak najdalej stąd

Tam gdzie jest tak za tak, nie za nie

Niestety tak być musi

a może się tak nie stanie?

Potykam się o rozbity na bruku fortepian

I tęskno mi Panie, Panie Kamilu

Nie byłem u Ciebie w żadne dni, nie chciałbym, abyś Ty tu był...

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 30 Maja 2021 przez Igor Osterberg aliceD (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

Ktoś tu kiedyś napisał coś takiego (nie pamiętam kto):

 

Do kraju tego, gdzie puszkę po browcu

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

Dla cen surowców

Tęskno mi Panie itd.

 

Każdy widzi własny kraj na swój sposób, ale nie jest u nas po mojemu jeszcze tak źle, żeby pryskać.  Poza tym, tylko tutaj człowiek jest tak naprawdę u siebie.

 

Pozdrawiam. F.K.

 

[Igor Osterberg aliceD]

@Franek K puszki zbierają nieliczni, bo nie mają wyjścia - nie uszanowanie, ceny surowca są niskie... to raczej walka o przetrwanie

Jeszcze siedzę w kraju, ale starości tu spędzić nie chcę... mam wiele bliskich osób na emigracji, znam ich cierpienia i codzienność, ale 99% z nich uważa, że dobrze zrobiła. ja już nie wiem czy jestem u siebie, niby jestem, ale, ALE

zresztą na bank CKN nie do takiego kraju chciałby wracać