Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rozmyslania druida

corival

Przez corival
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

corival

corival

Opublikowano
Opublikowano

Są momenty trudne: 

Zwykły rytuał - zbyt mało. 

 

Narada odbyta

na ziemi Karnutów.

Potrójną śmierć zadać 

jak jest we zwyczaju.  

 

Bogu naszego plemienia:

ofiarę utopioną, 

bogu niebios i grzmotu:

ofiarę spaloną, 

znającemu się na wszystkim:

ofiarę powieszoną. 

 

Obyśmy otrzymali wyjaśnienie

niepewnej przyszłości.

corival

corival

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Gosława Cieszy mnie, że doceniłaś :)

Swoją drogą kto wie co baśnią, a co rzeczywistością. Troszkę oczywiście dodałam, ale bez wątpienia znane są w archeologii co najmniej dwa znaleziska bagienne, które sugerują, że znana ze źródeł potrójna śmierć, była rzeczywiście stosowana. Niezwykle rzadko jak się wydaje, ale jednak... Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mikołaj Szklanecki
      Gaz (!)

      Przez Mikołaj Szklanecki · Opublikowano

      rakiety  parkiety czarne bukiety czarne dłonie czerwone skronie huczące bronie druzgocące słonie uciekają ludzie w tłumach w nudzie w okropnym trudzie kaszlą ślepi żółci patrzą   budzimy się w zniszczonym namiocie wrzaski łaski czerwonych laski pałki biją biją biją  bolą czynią uciekają wiją  się na ulicy równi próżni brudni   boże my, zboże zebrane na twoim dworze zamknięci zaklęci spętani wyklęci boże  twoje  rakiety ryją przestworze
    • Berenika97
      Samotność

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Tectosmith Dziękuję Ci za ten komentarz - bardzo doceniam Twoją szczerość.  Cieszę się, że mimo że patrzysz na to z boku, forma i metafora do Ciebie przemówiły. To właśnie jest piękne w poezji - że możemy rozpoznać w niej coś prawdziwego, nawet jeśli to nie jest nasze własne doświadczenie. Że metafora działa, nawet gdy nie do końca jest nasza. Pozdrawiam Cię serdecznie!
    • Tectosmith
      Wieczny odpoczynek

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @tie-breakPuenta jest bardzo mocna — ta zimna noc i „obgryzanie do kości” zostaje w pamięci. Patrzę na ten wiersz bardziej z dystansu, ale doceniam obrazowość i siłę języka. Pozdrawiam serdecznie.
    • Berenika97
      Podpora

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_ Odwróciłaś perspektywę – to nie my potrzebujemy jutra, ale jutro potrzebuje naszej nadziei, żeby się ustabilizować. Świetna puenta - dopiero gdy nadzieja zawodzi, rozumiemy, jak bardzo na niej polegaliśmy. To uniwersalne doświadczenie. Świetny!
    • Berenika97
      Wieczny odpoczynek

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @tie-break Pięknie dotknęłaś tej przepaści między żywą pamięcią o kimś a jego fizyczną nieobecnością. To, jak opisujesz "rozproszenie znaków", które można "swobodnie zbierać i układać po swojemu", to trafna metafora tego, jak pamięć zmienia się w opowieść, którą sami sobie układamy.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...