Tragiczny epilog

[corival]

Zniknął myśliwy, 

nie wrócił do domu. 

Dzisiaj policja i poszukiwania. 

Inaczej było jednak w neolicie, 

gdy mroczna puszcza 

pochłania człowieka. 

 

Leśne jeziorko 

świeży lód lśni bielą, 

myśliwy tropiąc, 

żubra tam kieruje. 

Wielki zwierz w odwrocie, 

podejmuje walkę. 

 

Na jeziorku wojna.  

Żubr ślizga się, potyka, 

kiepsko manewruje. 

Człowiek zgrabnie krąży 

na kościanych łyżwach, 

by przetrącić nogi. 

 

Wielką kamienną siekierą 

zadaje ciosy celne i niecelne. 

Zwierz w obronie parska, 

wierzga, tupie, porykuje. 

Łomot, harmider, 

w gorączce starania. 

 

Nagle, głośny chrzęst słychać, 

padają obydwaj, 

żubr wali się w toń z rykiem, 

trąca myśliwego, 

ten też wpada w wodę lodowatą. 

Krótki krzyk, tumult i stękanie. 

 

Potem cisza... 

Nowy lód pokrywa. 

Wieki mijają, jeziorko zarasta. 

Pory roku kolejne, 

życie lasu wokół, 

a niekiedy ludzie. 

 

Tysiące lat później 

łopata szukająca torfu, 

odnajdzie szkielety. 

Inny człowiek w zadumie 

pokiwa głową, pojmując 

zasadzki polowania.

 

 

Inspiracją stało się znalezisko archeologiczne dokonane w 1948 roku w Grabowie, pow. starogardzki (przynajmniej wówczas taki był to powiat).

[Gość]

@corival  żeby przetrwać i dać szansę na przetrwanie swoim dzieciom, rodzinie, trzeba było polować, podejmować wyzwania, które nie zawsze kończyły się szczęśliwie dla ludzi. Ciekawie opowiedziane. Pozdrawiam :)

[corival]

@Vanilla Z podziękowaniem :)