do odwołania

[Iza Smolarek]

miasto głuchnie wirując powoli
pewnie nastaje wieczór co ledwo zauważam
zaasekurowana ciemną liną kawy
stawiam kroki na śliskiej jak gzyms aluzji
piszę wiersz z zadyszką
prowadząc garść nieżyczliwych mi głosek


mgr zakrzewski ten mruk od nubiry
myje właśnie samochód
co widać od frontu a słychać nawet od podwórza
to rozbija frazy przekłamuje rytm
drę retorycznie drżące dłonie na figury i wiem -
nie każdy kto rodzi się w piaskach
umie zrobić z poezji użytek
ale zawsze znajdzie się taki co równo chla i pali
więc i tworzenie może wychodzić mi niezgorzej
choć bywa że bokiem


w końcu nie daję z emfazą rady klnę i usycham
wtedy możesz mi dosłowić jak pogoda łaskawie
a ..........................................................................
..........................................................................
.............................................................................
...............................................................................
...............................................................................
..............................................................................
....................................................................................
przymykam ci za to palec zębami za palcem zginą wersy
daję grzane piwo z pytajnikami goździków i pianką
zostajemy parą twórców do odwołania

[begenerat]

Po poprawkach - poczatek zdecydowanie lepiej lezie "powoli" - no właśnie tak jak ślepa kura o zmierzchu (czyli natura!-lnie ;)
Pozdrawiam

[Iza Smolarek]

ale już, już? czy jeszcze pociachać sobie?

[begenerat]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

stawiam kroki na śliskiej jak gzyms aluzji
/.../
prowadząc za rękę garść nieżyczliwych mi głosek

za dokładnie? (kroki na aluzji jak gzyms śliskiej? rękę garść?), czyli można, ale no właśnie: rękę -> uwaga na paluszki.
I by tu było na tyle miło.
Qqqdak ;)

[Iza Smolarek]

Racja! bezecie. Pięknie dziękuję, już pokurnie przerabiam ;)

Pozdrawiam,

kzk