Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Косари на лугу размахалися острыми косами,                              

Что им Божий цветок, им бы сделать работу свою.                        

Я на милость Твою уповаю, Спаситель мой, Господи,                   

На милость, на милость, лишь только на милость Твою.        

 

 

 

Только вера в Тебя, вот моя неизменная спутница.                      

Вера в то, что Ты всем управляешь Своею рукой.                         

И я знаю, Господь, что всегда за меня Ты заступишься,                


И спасительным камнем Ты станешь пред острой косой.                

А иначе, зачем Ты поил меня дивными росами?                              

Для чего показал мне любовь и Свою теплоту?                                


Для чего Ты наполнил меня чудо песнями, Господи?                      

Неужель для того, чтобы бросить под ноги скоту?                           
 


Косари на лугу отмахалися острыми косами   

 Завершён сенокос, ну а я невредимым стою,             

И как в прежние дни, упиваюсь небесными росами,    

Прославляю Тебя за любовь и за милость Твою 

 

 

Kosiarze na łące ścinają trawy ostrymi kosami

Cóż tam dla nich boży kwiat? Nie przejmują się kwiatami

Ja na Twoje Panie liczę zmiłowanie, Boże Zbawco mój

Na Twą miłość, na Twą miłość, jam jest kwiatek tylko Twój

 

Tylko Tobie wierzę, tylko Tobie zawierzam mój Ty Panie,

Wierząc w to, że tylko Ty chronisz mnie zawsze i teraz

Wiem, o Boże, że zawsze mogę liczyć na Twe zmiłowanie

I powstrzymasz ostrej kosy ostrze niczym twardy głaz

 

Bowiem czemuś poił mnie porannymi, rześkimi rosami?

Czemu otaczałeś swą miłością i swoim ciepłem?

Czemu w swej miłości napełniałeś mnie cudnymi pieśniami?

Przecież nie po to, by bydło tratowało mnie?

 

Zakończyli kosiarze wymachiwać ostrymi kosami

Leżą pokosy, ja jednak z rzezi tej się ostałem

I jak niegdyś sycę ciało swoje porannymi rosami

Sławiąc Ciebie za miłość! . Życie od Ciebie dostałem!       

tłum. LP

     

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Lach Pustelnik
poprawiono (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Gosława W duchy nie wierzę, ale w słowiańską Duszę już tak. Chyba nigdzie tak się nie objawia, jak w rosyjskich pieśniach i balladach...  Mam nadzieję wkrótce zamieścić tutaj powyższy przekład na polski w wykonaniu Barda Świętokrzyskiego. Wiem, że pracuje nad tym kiedy wieczorami odkłada młotek i odchodzi od kowadła:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   Bereniko.   mam takie stany umysłu w których uplastyczniają sie różne wizje.   więc czasami coś piszę , podobnie zresztą jak Ty, co jest czymś głębszym niż wersy miłosne tkane jak nić babiego lata.   może trochę prowokuję i wzbudzam niepokój ale to zawsze tylko poetyckie zaklęcia.   Ty to rozumiesz doskonale - a ja dlatego tak lubię Twoje komentarze.   dziękuję Bereniko :)    
    • @tie-break To bardzo dobry, dojrzały wiersz. Jest  subtelny, inteligentny i dobrze wyważony między obrazem a refleksją. W rezultacie cały wierszbalansuje na granicy egzystencjalnej zadumy i poetyki miejskiej melancholii, przy zachowaniu lekkości języka.
    • Bywa, że zima doskwiera i na nic z niebiosów promienie, duszę płatami mróz ściera siarczyste kąsa cierpienie.   A bywa chłody dokoła a w tobie przebiśnieg zakwita i radość duchowa cię woła i wiosnę ożywiasz w zachwytach.   I bywa, że gubisz swe myśli i lecą z czerwienią i złotem i tylko się cały zamyślisz ochoty odkładasz na potem.   A czasem jak słońce zachwycasz rozświetlasz, zmarzniętych ogrzewasz i wszędzie to światło przemycasz i Bogu dziękczynny hymn śpiewasz.   Tak mija lato za wiosną i zima odchodzi z jesienią. Ty zostań tą cząstką radosną, niech serce twe iskrzy zielenią.      
    • @andrew wspaniały obraz namalowałeś wierszem. Kocham przyrodę i  gdy ktoś o niej pisze w tak kolorowy sposób, to można się szczerze zachwycić
    • @viola arvensis   dzień dobry Violu :) super, że jesteś :)   dziękuję za Twoje słowa.   czuję, że są pisane duszą poetki.   niezwykle mi miło :)   czuję się......niebiańsko się czuję :)   dziękuję uśmiechami przecież :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...