Noir

[23.]

Czasami czuję jak ciśnienie
drąży korytarze w mojej głowie,
a chłód spokoju w koniuszki palców
pełznie z życiem po podłodze.

 

W duszy czuję jak wraca
z każdym płytszym oddechem, do domu,
jak ziewający kot przed wyjściem
przeciąga się w stronę księżyca.

 

Uderza mnie jak we wnętrze
bije dawne serce, co zasłania twarz,
a cień w ciszy snuje się na wietrze
którego imię już znasz... 

 

Bo jest nieskończoność powodów
żeby czuć jak wszystko istnieje
a każdy woli siedzieć w spokoju
i patrzeć... jak toną kamienie. 

[violetta]

od czego jest Bóg :)

[Justyna Adamczewska]

@23. U Ciebie czary:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"pełznie z życiem", "ciśnienie drąży korytarze w mojej głowie," Ja lubię czary, ale nie uroki. Tutaj widzę zmęczenie, chorobę - może lunatykowanie? Jeszcze tytuł, to jest to. I księżyc - satelita Ziemi. Czytałam już wiersz 4 razy, powtórzę, jest niesamowity

 

w ciemności nie ma cienia. Znasz baśń Andersena pt. "Cień"? Z tą baśnią kojarzy mi się Twój wiersz.

 

Pozdrawiam serdecznie J.  

[kronikarka1000]

@23. wszystko  tylko  nie  obojętność...

[23.]

Bardzo dziękuję @Justyna Adamczewska. Cień Andersena kojarzę, elementem wspólnym jest chyba motyw podróży.

@kronikarka1000 i to chyba najlepsze podsumowanie tego wiersza.  Wszystkim dziękuję @valeria , @Karina Westfall, miłego dnia!

[Karina Westfall]

@23. Ze wzajemnością. Pozdrawiam serdecznie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[23.]

Dziękuję @Daniel Kordel Pozdrowienia ślę!