Widmoczne

[Mateusz Głowa]

Myśli krążą wokół ławek czterech podjechały na skuterze
 
i szybują ponad rozsądkiem,który szarpie się jak zwierze.

leca dalej gdzieś przy woli wolnej co się szarpie wraz z rozsądkiem.

Czy to już jest raczej koniec czy to wszystko jest początkiem .

pytanie nie stawiane raczej pamięć w tych literach

bo za chwilę o tych myślach zostają wspomnienia .

wszyscy którzy są nagłe gdzieś znikają.

Są tylko bez myśli myśli co człowiekiem grają śmiało.

wlasne widmo w gardło wlewa sidło chociaż dawno niby zbrzydło

A na mieście na podeście ludzkie ciała jak pozytywki, do muzyki tańczą mewy.

do muzyki tak dziwacznej, że aż sam tańczę wtedy.

odlecialy też potrzeby i maluje się powoli z wystzelonej farby pejzaż.

Giniesz czy zostajesz ?

farbą błękit,obok ciemnia.

trzeba spieprzać od tej ciemni,z ciemni trzeba dotrzeć,

ciężko kiedy błękit znajduje sie tuz za kioskiem

 i tym sklepem.

tam kupujesz śmieci z którego czerpie widmo przecież...