Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Tomasz Kucina

Rekomendowane odpowiedzi

ja bardzo lubi mówić o sobie, co robię aktualnie;) lubię iść do przodu, coś poznać. mam też angielski, bo potrzebny jest mi do studiów i do pracy, lubię tempo. w pracy mi mówią, że jestem dynamiczna, cokolwiek to znaczy. fajną mam nauczycielkę, nie zagłębia się nad czymś długo, to mi się podoba. nie wiemy jak będzie w grudniu, ale nie mi będzie łatwo, mi będzie dobrze, bo mam siłę Boga.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podziwiam twoje zasady mentalne, zastanawiałem się bodajże nawet wczoraj, czy ty w ogóle to modlisz się do Boga? No bo skoro łamiesz podstawowe kanony w prawie KK, to może i się nie modlisz? Nie rozumiem twojej subiektywnej perspektywy wiary, dla mnie to grzech. Chociaż nie dokonuj takich bezpośrednich porównań do Boga, poczuj się jego dzieckiem, stworzeniem, może odejdzie od ciebie to monstrum poszukiwania Boga poza kanonem wiary, Jesteś w KK czy się po prostu wypisałaś? 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ja wierzę w Boga i mam jego świadectwo w sobie. nic mi nie przesłania chwałę Jezusa, która się toczy cały czas. nie należę do żadnej religii, mówię to też w rodzinie. zaakceptowali, zresztą oni i tak chodzą sporadycznie do kk. ja się uczę bardzo długo o Bogu, sama to robię we własnym zakresie i podoba mi się ewangelizacja sama w sobie nawet.:) te inne kościoły, które nie są religiami są bardzo blisko Boga. nie bazuję na dobru i na złu, nie nazywam czegoś grzechem, zostawiam to Duchowi świętemu. nie mogę należeć do kk, który tego nie wyznaje.:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem. Mieliśmy już nie dyskutować w tematach religii. Sam o to walczyłem. Lecz muszę jeszcze dopytać, na koniec --> czy ty Valerio nie obawiasz się, że takie podejście do Boga, głównie do Chrystusa może doprowadzić do ABSURDU, ZAMIESZANIA I ==> DYSTRYBUCJI ZŁA? - do PODSTĘNYCH ODDZIAŁYWAŃ NA CZŁOWIEKA SZATANA? Zechciej z łaski swojej pomyśleć i rozważyć, że Bóg i Chrystus muszą być tłumaczeni precyzyjnie, to znaczy --> musimy absolutnie precyzyjnie rozumieć Akty Wiary - ich znaczenie, i wszelkie perspektywy relacji --> Bóg - Chrystus-człowiek. Musimy mieć pewność, że ktoś nie zwodzi nas na manowce, że nie jesteśmy pod podstępnym działaniem zła. TY czytasz sobie Biblie i interpretujesz ją na własny sposób - NO SKĄD WIESZ, ŻE NIE BŁĄDZISZ. ŻE WSZYSTKO ROZUMIESZ TAK JAK CHCE TEGO BÓG? Załóżmy (przez chwilę), że ty nie błądzisz, ale ktoś inny stosując się do takich samych praktyk --> inaczej będzie analizował --> więc i rozumiał konkretne zapisy w Biblii i opatrznie zrozumie Boga--> w dyskusji czy polemice dojdziecie do rozbieżności i lęków egzystencjalnych, zaczniecie się przekonywać do własnych punktów widzenia a w konsekwencji --> wejdziecie w konflikt oficjalny. A jeżeli wyobrazimy sobie setki takich odszczepieńców czy tysiące? To będzie dokładnie --> takie same jak ten wirus i pandemia?! Ogólne szaleństwo i marazm.

 

Ponieważ Wiara w Boga rozmywała się na przełomie dziejów - Bóg Ojciec zesłał swój Święty Substytut na Ziemie, abyśmy Go zrozumieli - zesłał ÓW ŚWIĘTY IMPERATYW pod postacią swojego Syna - TO CHRYSTUS. I właśnie to CHRYSTUS --> założył Kościół Rzymsko-katolicki na ziemi, a Święty Piotr - uznany jest za 1_wszego Papieża. JEZUS powiedział, że Piotr to SKAŁA I NA NIEJ UTWORZY WŁASNY SPRAWIEDLIWY I PRAWDZIWY KOŚCIÓŁ, A BRAMY PIEKIELNE GO NIE PRZEMOGĄ.

 

Dlatego ja w to wierzę, ufam Chrystusowi i Jego słowom. To mam zaufać byle jakiemukolwiek przechrzcie, apostacie czy wolnemu interpretatorowi Pisma Świętego? NIE. Takie rozumienie WIARY DOPROWADZIŁOBY DO MARAZMU W INTERPRETACJI WIARY I BOGA ORAZ SYNA BOZEGO I JEGO ZYCIA TU NA ZIEMI i ZNACZENIA JEGO MISJI.

 

Czy ty tego nie rozumiesz? W takim razie, skoro nie rozumiesz i uważasz, że wolna interpretacja wiary nie jest szkodliwa - TO DLACZEGO NIE CHCESZ UZNAĆ MNIE NP. ZA KOLEJNEGO SWOBODNEGO INERPRETATORA RELIGII?

 

Ty mówisz - i twierdzisz --> że wolna interpretacja wiary nie jest zła --> ale ja jako katolik błądzę --> a skąd to wiesz? To ja w twoim rozumieniu wiary --> jestem jedynym BŁĄDZĄCYM WE MGLE - bo opieram się na kanonie katolickim czystym jak łza? wśród potencjalnie innych prywatnych i dowolnych interpretatorów Boga których uznajesz, bo należysz do grona odszczepieńców i schizmatyków.

 

Dlaczego twoje rozumienie Boga jest otwarte na innych subiektywnie rozumiejących PANA  --> a ja jestem intruzem?, no dlaczego dla mnie nie masz tolerancji? --> bo stosuje się tylko BEZPOŚREDNIO DO ZAPEWNIEŃ JEZUSA twierdzącego --> że TO TYLKO KOŚCIÓŁ KATOLICKI MA budować jasny przekaz o BOGU OJCU- SYNU BOŻYM I DUCHU ŚWIĘTYM. po to by człowiek nie zbłądził i nie stworzył karykatury wiary.

 

Jeżeli przyjmiemy, że Duch Święty oddziałuje na ludzi. To mój DUCH ŚWIĘTY BUDUJE WE MNIE TAKĄ WŁAŚNIE ŚWIADOMOŚĆ O KTÓREJ TERAZ PISZĘ.  To jak to mam rozumieć, że wierzymy w działanie innego DUCHA ŚWIĘTEGO?  To może i mamy innego Boga? A może w ogóle UWIERZMY W DOWOLNE BÓSTWO - i w konsekwencji w WIELOBÓSTWO, i Bóg niech sobie będzie czym chce dla każdego człowieka --> twój system do tego dąży?! --> NIE NO --> JA ŻARTUJĘ OCZYWIŚCIE w tym punkcie dyskusji -->, ale twoje podstawy racjonalne rozumienia Boga mnie po ludzku -->  przerażają. Serio. Rozważ to.

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

każdy ma własnego ducha i łączymy się z duchem świętym. być może popełnię jakiś błąd, ktoś mi upomni, zrozumiem i przeproszę. w kk jest fajna choinka, światełka, kolędy, to jest przyjemne. czytam, już oczy mi się kleją, ale czytam o Bogu, wiesz, lubię to. Bóg mnie prowadzi. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Buzia? Choinka, światełka i nawet kolędy... to tradycja, choinka chyba przybyła do nas (do Polski) z Niemiec - protestanci ją przywieźli, a sama choinka (drzewko) wiąże się z tradycjami przedchrześcijańskimi i ludowymi --> zatem: pogańskimi, no świeczki i lampki na choinkę wiadomo, w którym wieku weszły w obieg, nie możesz łączyć tradycji z Bogiem i Aktami Wiary --> TYM BARDZIEJ OBJAWIONYMI. Ten Kościół Katolicki do którego masz tyle zastrzeżeń utrzymuje stałe i niezmienne prawo --> to constans w zasadzie!, i interpretuje WIARĘ identycznie od 2000 lat z hakiem --> tłumaczy nam o tym co wydarzyło się w Jerozolimie, w Betlejem, i na Golgocie. Jak wszyscy zaczną wykładać wiarę - ARMAGDON JEST PEWNY! szatan tylko na to czeka? Przecież Bóg jest jeden i jeden jest Chrystus --> to dlaczego my wchodzimy w spór? Skoro Chrystus uzna Ciebie za wzór to ja tego nie mam prawa zanegować. Dlaczego uważasz, że Bóg twój jest inny od mojego?, bo ja opieram się na prawie i kanonie Kościoła katolickiego? Ja mówię ci JESZCZE RAZ: ==>twój i mój Bóg jest ten sam. A Instytucja Kościoła Katolickiego strzeże NIEZMIENNEJ, APOSTOLSKIEJ, więc --> NIERELATYWNEJ (w sensie że według dowolnego widzi mi się) TYLKO ABSOLUTYSTYCZNEJ (w sensie że niepodlegającej metamorfozom, uzurpacjom, podmiankom, i wypaczeniom) PODSTAWY WIARY.

 

I tylko dlatego jestem wyznawcą naszego tradycyjnego  KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO. To że ty popełnisz jakiś grzech- czy nawet --> błąd (skoro grzechu nie uznajesz) i przeprosisz za to Boga, to KK tego nigdy nie negował i nie zaneguje.

 

A niejeden ksiądz może być gorszym człowiekiem od ciebie. Popełniają grzechy ciężkie, to wstrętne --> bo są głęboko świadomi TEJ NAJPRAWDZIWSZEJ NAJCZYSTSZEJ WIARY W BOGU OBJAWIONYM I MIŁOSIERNYM i wyedukowani w tym zakresie.  Ja w księży nie wierzę, ale nigdy nie wystąpię jako krytyk KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO ze względu na zbłądzonych kapłanów, bo nie mam prawa osądzać ludzi, jestem grzeszny tak samo jak i oni. A że tak się zdarza i będzie zdarzało, to wynika chociażby z działania i perspektywy funkcji --> Judasza, który był - żył --> wśród Apostołów, Chrystus o tym wiedział, i o tym że go zdradzi za 30 srebrników, ale pozostawił mu wolna wolę. BÓG PRAWDZIWY nie narzuca woli, człowiek ma wolną wolę - i z tego wynika cała podstawa działania samego DOBRA, bo użycie siły Boga wobec szatana wpisywałoby się w definicje samego szatana. I szatańskiej demagogii. Tak sobie to wyobrażam. Odpowiedz sobie więc na pytanie w kontekście tego Judasza, --> czyż skoro sam CHYSTUS musiał znosić bliskość zdrajcy i zdrady doświadczyć, to my mamy być uwolnieni od ludzi --> którzy w Kościele Katolickim błądzą - i są zdrajcami CHRYSTUSA? No chyba nie?! ALE TRZEBA PAMIĘTAĆ SĄ KAPŁANI GODNI I WIARYGODNI --> TO PRZYTŁACZAJĄCA WIĘKSZOŚĆ.  WIĘC WOLNA WOLA! SIŁA BOGA I MIŁOSIERDZIE CHRYSTUSA.  Więc w perspektywie rozumienia Boga --> nie patrz w to tytułowe "krzywe zwierciadło" z mojego wiersza. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Trochę inna wersja dawnego tekstu   Cześć. To tylko ja. Chyba jako całość lub nie. Jeżeli masz tyle cierpliwości co ostatnio, to czytaj. Jeżeli przeciwnie, to chociaż napisz, o czym nie przeczytałaś. No dobra. Tyle wstępu.   Trudność to dla mnie wielka, zwyczajność z mego pióra na papier bezpowrotnie spuszczać. Aczkolwiek – chociaż takową lubię – to bez udziwnień, ciężko mi zaiste lub po prostu taki wybór chcianą przypadłością stoi. Pisząc dziwnie o zwyczajności i prostocie kwadratowych kół, zawikłanie w umysłach sprawić mogę, a nawet bojkot, takich i owakich wypocin, lub nawet laniem wody zalać.   Gdybym koślawym grzebieniem, włosy w przypadkowym kierunku przeganiał, to skutek byłby podobny. No cóż. Żyję jakoś na tym pięknym świecie, co wokół roztacza połacie, pośród bliźnich, zwierząt, roślin różnorodnych, rzeczy ożywionych i martwych, dalekich horyzontów i niewyśpiewanych piosenek, a w tym co piszę teraz, nadmiar zaimków osobowych, co w takim rodzaju tekstu, jest uzasadnione.   Napisz proszę, co w twoim życiu uległo zamianie. Co zyskałaś, co straciłaś. Czy odnalazłaś szczęśliwą gwiazdę na nieboskłonie ziemskich ścieżek. Jeżeli nie, to masz w tej chwili szukać. Choćby z nosem przy padole, twojej upragnionej gwiazdy. Gdy ulegniesz poddaniu, to już zostaniesz na dnie wąwozu niemożliwości, opłakując swój los.   A jeśli źli ludzie ciebie podepczą, to nadstaw im jedną siedemdziesiątą siódmą część policzka. Bez przesady rzecz jasna. Czasami oddaj! Pamiętaj, taką samą miarą będziesz osądzona, jaką ty innych sądzisz. Ile szczęścia dajesz, na tyle zasługujesz. O cholera. Co za banały wyłuszczam.   Proszę cię. Pozostań przewrotną, ale nie strać równowagi. Pamiętam, że często błądziłaś wzrokiem po ogniu, a myślałaś o rześkim strumyku. To mnie w tobie fascynowało. Nieokiełzane myśli, wiecznie związane w supełki, które wielu próbowało rozplątać, bez widocznego skutku. Tylko ósme poty wylali i tyle z tego było.   Przesyłam tobie taki śmieszny przerywnik, dla odprężenia umysłu.   twoje zwłoki są w rozkładzie twoje ciało gnije już twoją trumnę sosenkową pokrył zacny cudny kurz   twoje czarne oczodoły białej czaszki perłą są a piszczele szaro złote jak diamenty ślicznie lśnią   No i co? Zaraz jest ci weselej, nieprawdaż? Przyznać musisz. Oczywiście wierszyk nie dotyczy ciebie. Kiedyś tak, jeżeli twój trup nie spłonie. Póki co, wolę cię zapamiętać obleczoną w ciało. Ładne i zgrabne zresztą. Ale dosyć tych słownych uciech. Musisz jednak przyznać, że ci lżej na sercoduszy.    Tak bardzo tobie współczuję, że masz jeszcze siły na czytanie tych moich ''mądrości''. Tym bardziej, że nie czytam wszystkich twoich, ale jestem przekonany, że ty czytasz moje sądząc po tym, co odpisujesz. Wiem, wredne to z mojej strony, do utraty tchu. Mam jednak pewność, że nie wyznajesz zasady: coś za coś. Ja też jej nie wyznaje. Wolę coś twojego przeczytać, jak prawdziwie chcę, niż czytać na siłę, gdy naprawdę: nie chcę.   To skądinąd byłoby dowodem braku szacunku i lekceważenia twojej osoby. Mam trochę pokręconą psychikę w wielu sprawach. Do niektórych podchodzę: inaczej. A zatem pamiętaj: nie wszystkie moje listy musisz czytać. Na pewno nie popadnę w otchłań obrażań. Chyba, że obrażeń, jak dajmy na to w coś walnę lub ktoś lub coś, mnie.   Aczkolwiek bywa, iż żałość odczuwam wielką, do suchej nitki białej kości. Proszę, poniechaj zachwytów nad tym co piszę, bo jeszcze przez ciebie na liściach bobkowych osiądę speszony, a to spłodzić może, psychiczny uszczerbek na zdrowiu... a to z kolei na braku moich listów. Czy naprawdę jesteś przygotowana na tak dotkliwą stratę?    Dzisiaj znowu byłem latawcem, który pragnął wzlecieć i kolejny raz, spalił lot na panewce. Ciągle ogon wlecze po ziemi. Znowu lecę nie do góry, ale w bezdenny dół, w długą ciemną przestrzeń. Głębiej i głębiej, dalej i dalej. Światło mam głęboko w tyle, ale jeszcze trochę kwantów na plecach siedzi. Nieustannie widzę przed sobą własny cień. Ścigam go, bo nie mam innego wyjścia. Wyjście zostawiłem daleko nade mną.   Kiedy wreszcie będzie koniec. Raz na zawsze. Na zawsze z wyjściem i na zawsze z wejściem. Co będzie po drugiej stronie, skoro potrafię tylko spadać. Kiedyś, gdy mogłem oprzeć jaźń o jasne ściany, to były mi obojętne. Teraz przeciwnie, lecz mijam je za szybko. Są tylko smugami. Bo wiesz jak jest. Światło bez cienia sobie znakomicie poradzi, lecz cień bez światła istnieć nie może.    Nie czytaj tej mojej głupawej pisaniny, jeżeli nie chcesz. Zrób kulkę i wrzuć do ognia. Niech spłonie. Nawet już nie wiem, jak smakuje gniew.    Stoję oparty o ścianę. Widzę lecącą w moim kierunku strzałę z zatrutym ostrzem. Nie mogę ruszyć ciała, znowu przyklejony do otynkowanych, ułożonych w mur cegieł. Są częścią mnie. Ciężarem, którego tak naprawdę nie dźwigam, a jednak odczuwam, jako zafajdany kleisty los. Ciekawe czyja to wina? Raczej nie muszę daleko szukać, by znaleźć winowajcę. Jest zawsze całkiem blisko.    Nagle zdaję sobie sprawę, że nie zabije mnie żadna strzała, tylko kupa duszącej gruzy. Tańcząca kamienna anakonda, pragnąca udusić i wycisnąć: całe posklejane rozdwojone wnętrze, żebym mógł je na spokojnie obejrzeć, przemyśleć i uwolnić trybiki z piasku. Wystawiam ręce na boki. Nic z tego. Odepchnięcie niemożliwe. Czerwone cegły pod skórą tynku, pulsują niczym krew w tętnicy.    Nagle przypominam sobie. To z własnej woli posmarowałem klejem pokręcone ego i oparłem o niby szczęśliwą ścianę. Jakiż wtedy byłem pewny swoich możliwości. A jaki głupi i naiwny. Myślałem, że oderwę jaźń w każdej chwili. Gówno prawda. Sorry.    Nogi nadal zwisają poza parapet mnie. Zasłaniam stopami uliczny ruch i mrówczanych ludzików. Wyciągam ręce przed siebie. Zasłaniam chodnik. Rozkoszny wietrzyk szeleści we wspomnieniach, przerzucając kartki niewidocznej księgi. Niektóre wyrwane bezpowrotnie. Pozostał tylko wzdłużny, postrzępiony ślad.   Nagle zasłaniam wszystko przezroczystością. Tylko spod prawego rogu zwisającego buta, wychodzi dziwna, tycia postać. Widzę ją wyraźnie, pomimo dużej odległości. Pokazuje mi środkowy palec. To matka głupich. Zaraz na nią skoczę i jej tego palucha złamię. Odzyskam wiarę we własne siły i lepszy los.    Pomału kończę na dzisiaj... z tą pseudofilozofią. Na drugi raz napiszę bajkę, co na jedno, chyba wyjdzie. Na przykład o człowieku, który po swojej śmierci, musi całą wieczność leżeć w trumnie na własnych rozkładanych zwłokach, jako pokutę za grzechy, które popełnił. Cały czas będzie tam jasno, a zmysł zapachu nie zostanie wyłączony. Oczu nie będzie mógł zamknąć, leżąc twarz w prawie twarz i żadnego spania. On sam nie ulegnie rozkładowi z uwagi na ciasnotę.   No nie! Nawijam banialuki w sumie lub innej rybie. To jeno metafora. Dla rozluźnienia powagi. Pomyśl o kwiatkach na łące. O modrakach i stokrotkach, makach i pasikonikach. Jak ładnie pachną, dopóki nie zwiędną i zdechną. O białych uroczych barankach, płynących po błękitnym oceanie do złotego portu o barwie słońca, otulonego szatą horyzontu, w kolorze pomarańczy z nadszarpniętą skórką. Co chwila jest oświetlona, obsraną przez muchy, lecz mimo wszystko działającą, żarówką morskiej latarni.     Wiesz co, tak sobie pomyślałem, że jest sprawą niemożliwą, by nie wypełnić czasu całkowicie. Nasze poczynania przyjmują kształt czasu, w którym są. Z tym tylko, że istnieją różne rodzaje: cieczy i naczyń. Największa klęska jest wtedy, gdy takie naczynie rozbić na wiele kawałków i nie móc go z powrotem posklejać, bez względu na to, ile czasu zostało. A jeszcze gorzej, gdy są to naczynia połączone i tylko jedno ulegnie destrukcji, a drugie zostanie całe, lecz i tak rozbite.    Jeżeli przeczytałaś te moje bajanie, to gratuluję cierpliwości. Napisz proszę. Może przeczytamy, a może nie.    Na koniec zwyczajowy przerywnik.    Miłość    zostańmy w naszym świecie lecz zabierzmy butle tlenową z powietrzem może być różnie gdyż ty ze mną a ja z tobą
    • (Amy Winehouse)   więc albo światło albo mrok   reszta to mgnienia  zauroczenia odurzenia    od niechcenia 
    • @befana_di_campi ↔Dzięki:~))↔Pozdrawiam:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ↔Dzięki:)↔ Chociaż ja jestem rzadko zadowolony na 99% z tego co napisałem. Raczej nigdy! Chyba każdy tekst?→jest "żywy"→bo można go napisać na nieskończenie wiele sposobów:)↔Pozdrawiam:)
    • ze wspomnień upiekę ciasto by lepiej smakowało dodam echa i wiatru oraz uśmiechu   żeby nie przesłodzić łzami je przełożę albo łyżką morza jest łagodne   wiem że trudno będzie ale co tam zaryzykuję przecież do odważnych świat należy   ze wspomnień ciasto upiekę będzie wam smakowało bo minionym zapachnie które hen za wami  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...